Το κατά Λουκά Ευαγγέλιο έχει ονομαστεί το καλύτερο βιβλίο του κόσμου. Ότι το τρίτο Ευαγγέλιο το έγραψε ο Λουκάς ποτέ κανένας δεν το αμφισβήτησε σοβαρά. Στον αρχαίο κόσμο ήταν συνηθισμένη τακτική να αποδίδονται γραπτά σε φημισμένα ονόματα. Κι ένα τόσο θαυμάσιο βιβλίο ποτέ κανένας δεν θα το απέδιδε στο Λουκά, αν ο ίδιος δεν το είχε γράψει. Ο Λουκάς ήταν ένας εθνικός και αποτελεί τη μοναδική εξαίρεση να είναι ο μόνος μη Ιουδαίος συγγραφέας της Κ. Διαθήκης. Ο Λουκάς ήταν γιατρός και σ’ αυτό φαίνεται να οφείλεται η γενική συμπάθεια που απέκτησε. Ο απ. Παύλος στην Επιστολή προς Κολοσσαείς 4:14 γράφει: «Σας ασπάζεται ο Λουκάς ο γιατρός ο αγαπητός». Το βιβλίο πρωταρχικά γράφτηκε και απευθύνεται σε κάποιον αποκαλούμενο Θεόφιλο. Ονομάζεται «κράτιστος», τίτλος  που σήμαινε υψηλή κυβερνητική θέση. Κατά πάσα πιθανότητα ο Θεόφιλος ήταν ένας νεοκατήχητος Χριστιανός, ευγενούς προέλευσης, χάριν του οποίου κατά πρώτο λόγο έγραψε ο Λουκάς τα δυο του βιβλία, δηλ. το Ευαγγέλιο και τις Πράξεις των Αποστόλων. Χωρίς αμφιβολία ο Λουκάς έγραψε το Ευαγγέλιο για να δώσει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον Ιησού, σ’ ένα ένθερμο αναζητητή της αλήθειας. Και είναι βέβαιο ότι πέτυχε να δώσει την εικόνα που έφερε την καρδιά του Θεόφιλου πολύ κοντύτερα στον Ιησού.

Ποιος ήταν ο Λουκάς; Σύμφωνα με τον Ευσέβιο και τον Ιερώνυμο ο Λουκάς ήταν Σύριος και καταγόταν από την Αντιόχεια. Αυτή η άποψη συμφωνεί με την λεπτομερή γνώση της Εκκλησίας της Αντιόχειας που φαίνεται να είχε ο Λουκάς. Η μαρτυρία αυτή των Πατέρων είναι γενικά αποδεκτή σήμερα. Μερικοί όμως σοβαροί ερμηνευτές πιστεύουν ότι ο Λουκάς ήταν Μακεδόνας και μάλιστα από τους Φιλίππους. Την άποψη αυτή τη στηρίζουν στις ειδικές συνθήκες με τις οποίες βάζει τον εαυτό του στη μικρή ιεραποστολική ομάδα του απ. Παύλου. Όταν ο απ. Παύλος ήταν στην Τρωάδα και αμέσως μετά το όραμα του Μακεδόνα, η αφήγηση από τρίτο πληθυντικό «διέσχισαν… ήρθαν… ήθελαν… παρέκαμψαν» μεταπίπτει σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο «Όταν είδε το όραμα, αμέσως ψάξαμε για πλοίο να πάμε στη Μακεδονία, γιατί ήμασταν βέβαιοι ότι μας είχε προσκαλέσει ο Κύριος να τους φέρουμε το μήνυμα του ευαγγελίου» Πράξεις 16:10. Ένας πρόσθετος λόγος υπέρ αυτής της άποψης είναι το ζωηρό ενδιαφέρον που δείχνει για την πόλη των Φιλίππων. Μεταξύ των δυο αυτών υποθέσεων είναι δύσκολο να πει κανένας ποια είναι η πιθανότερη. Εγώ όμως, ως Μακεδόνας, προτιμώ να κρατήσω τη δεύτερη. Πολλοί σοβαροί ερμηνευτές, βασιζόμενοι στην αρχαία παράδοση, ισχυρίζονται ότι τη Β’ Επιστολή προς Κορινθίους του απ. Παύλου την μετέφεραν στην Κόρινθο ο Τίτος και ο Λουκάς. Στο 8ο κεφ. και εδ. 16-18 γράφει: «Ας ευχαριστήσουμε το Θεό, που έδωσε στην καρδιά του Τίτου το ίδιο ενδιαφέρον για σας. Γιατί όχι μόνο αποδέχτηκε την παράκλησή μου, αλλά φάνηκε πολύ πιο πρόθυμος κι ήρθε κοντά σας αυτοπροαίρετα. Μαζί του στείλαμε και τον αδελφό, που επαινείται από όλες τις εκκλησίες για το έργο που προσφέρει στη διάδοση του ευαγγελίου». Ο αδελφός που αναφέρεται εδώ, πιστεύουν ότι δεν ήταν μόνο αδελφός εν Χριστώ αλλά κατά σάρκα αδελφός του Τίτου. Ερμηνευτικά η υπόθεση αυτή φαίνεται πολύ πιθανή. Αν είναι πραγματική εξηγεί το περίεργο φαινόμενο, όντας ένας τόσο σπουδαίος συνεργάτης του Παύλου, ο Τίτος, από μετριοφροσύνη να μην αναφέρεται ποτέ στον αδελφό του το Λουκά. Η παράδοση ότι ο Λουκάς ήταν ζωγράφος δεν έχει καμία βάση. ’ρχισε το 15ο αιώνα και πρόκειται μάλλον για κάποιο Λουκά που άκμασε στο ’γιο Όρος. Για πρώτη φορά εμφανίζεται ο Λουκάς στο δεύτερο ιεραποστολικό ταξίδι του απ. Παύλου στην Τρωάδα, όπως είπαμε. Τον συνόδευσε στους Φιλίππους. Εκεί έμεινε ο Λουκάς μέχρι την επιστροφή του απ. Παύλου στην πόλη στο τρίτο ιεραποστολικό του ταξίδι, και έκτοτε δεν φαίνεται να αποχωρίσθηκε ποτέ τον Παύλο. Μαζί του πήγε στην Ιερουσαλήμ κι όταν ο απ. Παύλος εστάλη υπόδικος από την Καισαρεία στη Ρώμη, ο Λουκάς είναι πάλι μαζί του. Από τις Ποιμαντορικές Επιστολές του απ. Παύλου πληροφορούμαστε ότι και στη δεύτερη φυλάκισή του στη Ρώμη, ο Λουκάς ήταν μαζί του. Σύμφωνα με τις παραδόσεις του 4ου αιώνα, ο Λουκάς κήρυξε το Ευαγγέλιο στην Ιταλία, στη Γαλατία, στη Δαλματία και στην Μακεδονία. Σχετικά με το κατά Λουκά Ευαγγέλιο έχουμε να παρατηρήσουμε τα ακόλουθα:

1. Τη φροντίδα του ιστορικού. Πριν απ’ όλα θα πρέπει να πούμε ότι το κατά Λουκά Ευαγγέλιο είναι γραμμένο με εξαιρετική φροντίδα. Τα Ελληνικά του είναι θαυμάσια. «Πολλοί προσπάθησαν να συντάξουν μια διήγηση για τα γεγονότα, που είναι βεβαιωμένο ότι συνέβησαν ανάμεσά μας, όπως μας τα παρέδωσαν εκείνοι που από την αρχή ήταν αυτόπτες μάρτυρες και έγιναν κήρυκες αυτού του χαρμόσυνου μηνύματος. Γι’ αυτό θεώρησα κι εγώ καλό, εντιμότατε Θεόφιλε, αφού ερεύνησα όλα τα γεγονότα από την αρχή και με ακρίβεια, να σου τα γράψω με τη σειρά, για να βεβαιωθείς ότι τα όσα διδάχθηκες είναι αυθεντικά» 1:1-4. Σ’ αυτά τα εδάφια δηλώνεται ότι αυτό το έργο είναι προϊόν πολύ προσεκτικής έρευνας. Ο Λουκάς είχε πολλές ευκαιρίες και οι πηγές του ήταν πολλές και πολύ καλές. Ως έμπιστος σύντροφος του απ. Παύλου θα πρέπει να γνώρισε από κοντά όλες τις μεγάλες προσωπικότητες της πρώτης Εκκλησίας, και είναι βέβαιο ότι εκμεταλλεύτηκε δεόντως αυτές τις επαφές. Τα δυο χρόνια που ο απ. Παύλος ήταν φυλακισμένος στην Καισαρεία, ο Λουκάς ήταν εκεί και είχε άφθονο χρόνο ν’ ασχοληθεί με τη μελέτη και την έρευνα. Ως μια σπουδαιότατη πηγή πληροφοριών για το Λουκά, εκτός των άλλων, θα πρέπει να προσθέσουμε τη Μαρία, την Μητέρα του Κυρίου, και τις γυναίκες, οι οποίες, κατά την αφήγηση μόνο του Λουκά, υπηρετούσαν τον Κύριο κατά τη δημόσια διακονία Του. Ως γιατρός ο Λουκάς είχε ευκολότερη πρόσβαση στις γυναίκες και ως ιστορικός χρησιμοποίησε σωστά αυτή τη πηγή. Από τα δύο Ευαγγέλια που αναφέρουν την εκ Παρθένου γέννηση του Χριστού, το κατά Ματθαίον κάνει την αφήγηση από τη σκοπιά του Ιωσήφ, ενώ το κατά Λουκά παρουσιάζει το θαυμαστό αυτό γεγονός από την πλευρά της Μαρίας. Είναι πολύ πιθανό, ότι τις πληροφορίες του αυτές ο Λουκάς τις έλαβε από την ίδια τη Μαρία. Ένα παράδειγμα της προσεκτικής συγγραφής του Λουκά είναι η παράθεση των ημερομηνιών για την εμφάνιση του Ιωάννη του Βαπτιστή. Για να βεβαιώσει τη χρονολογία, αναφέρει επτά σύγχρονους άρχοντες: «Ήταν ο δέκατος πέμπτος χρόνος της βασιλείας του αυτοκράτορα Τιβέριου. Επίτροπος  της Ιουδαίας ήταν ο Πόντιος Πιλάτος. Τετράρχης της Γαλιλαίας ήταν ο Ηρώδης, της Ιτουραίας και της Τραχωνίτιδας ο Φίλιππος ο αδελφός του, και της Αβιλινής ο Λυσανίας. Αρχιερείς ήταν ο ’ννας και ο Καϊάφας. Τότε δόθηκε εντολή από το Θεό στο γιο του Ζαχαρία, τον Ιωάννη, που ήταν στην έρημο» 3:1,2. Να, ένας άνθρωπος που γράφει προσεκτικά και επομένως η αφήγησή του είναι, όσο γίνεται, πιο ακριβής.

2. Το Ευαγγέλιο για τους Εθνικούς. Είναι φανερό ότι ο Λουκάς έγραψε για τους Εθνικούς. Ο Θεόφιλος ήταν Εθνικός, όπως και ο ίδιος ο Λουκάς. Δεν υπάρχει σ’ αυτό το Ευαγγέλιο κάτι που να μη γίνεται κατανοητό από τους Εθνικούς. Ο Λουκάς, όπως είδαμε, ήταν ο σχεδόν αχώριστος σύντροφος του απ. Παύλου. Και τα δυο ιεραποστολικά ταξίδια του Παύλου ήταν εκείνα που έφεραν το Ευαγγέλιο στον ελληνικό κόσμο. Έτσι προέκυψε η αναγκαιότητα συγγραφής ενός Ευαγγελίου, το οποίο θα ανταποκρινόταν ειδικά στις ανάγκες των Ελλήνων. Ένα τέτοιο Ευαγγέλιο θα έπρεπε να έχει προ παντός κοσμοπολίτικο χαρακτήρα, δηλ. να ανταποκρίνεται στην ευρύτητα του ελληνικού πνεύματος. Θα έπρεπε να έχει και λογοτεχνική μορφή. Και τα δυο αυτά χαρακτηριστικά τα έχει το κατά Λουκά Ευαγγέλιο σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από τα άλλα Ευαγγέλια. Είναι το κατ’ εξοχήν κοσμοπολίτικο Ευαγγέλιο, που δεν περιορίζεται να φτάσει ως τον Αβραάμ, τον απώτερο πρόγονο του Μεσσία, αλλά πηγαίνει πίσω στη γενεαλογική του γραμμή ως τον Αδάμ. Είναι το Ευαγγέλιο στο οποίο ο Συμεών λέει για το βρέφος Ιησού: «Τώρα, Κύριε, μπορείς ν’ αφήσεις το δούλο σου να πεθάνει ειρηνικά, όπως του υποσχέθηκες, γιατί τα μάτια μου είδαν το σωτήρα που ετοίμασες για όλους τους λαούς, φως που θα  φωτίσει τα  έθνη και θα δοξάσει το λαό σου τον Ισραήλ» 2:29-32. Είναι το Ευαγγέλιο που συχνότερα από τα άλλα φιλοξενεί στις σελίδες του, με εύφημο μνεία, αλλοεθνείς, όπως η χήρα από τα Σαρεπτά της Σιδώνας και ο Νεεμάν ο Σύρος. Είναι το μόνο απ’ όλα τα Ευαγγέλια που περιέχει την ωραία παραβολή του Καλού Σαμαρείτη και αναφέρει το συμβάν του Σαμαρείτη που καθαρίστηκε από τη λέπρα του και ήταν ο μόνος από τους δέκα θεραπευθέντες που επέστρεψε για να ευχαριστήσει το Θεό. Είναι το Ευαγγέλιο που μιλάει για τους «καιρούς των εθνών»: «Θα έρθουν άνθρωποι από την ανατολή και τη δύση, απ’ το βορρά και το νότο και θα καθίσουν στο τραπέζι της βασιλείας του Θεού» 13:29. Όλη η διακονία του Ιησού πέρα από τον Ιορδάνη αφορούσε τα έθνη. Οι αρχές αυτές βέβαια βρίσκονται και στα άλλα Ευαγγέλια, όμως ο Λουκάς τις τονίζει με ιδιαίτερα ζωηρό χρώμα. Φαίνεται ότι επηρεάστηκε σημαντικά όχι μόνο από τον κόσμο των Ελλήνων, αλλά ίσως ακόμη περισσότερο από τη στενή του σχέση, επί πολλά χρόνια, με τον απ. Παύλο. Ήταν ο απ. Παύλος που χρησιμοποιήθηκε από το Θεό περισσότερο από κάθε άλλον, για να σπάσει ο Ιουδαΐστικος κλοιός, μέσα στον οποίο οι πρώτοι Ιουδαίοι Χριστιανοί αποπειράθηκαν να κρατήσουν το Ευαγγέλιο του Χριστού. Ως προς τη λογοτεχνική του μορφή το Ευαγγέλιο αυτό ήταν το πιο κατάλληλο να απευθυνθεί στον ελληνικό κόσμο. Γράφτηκε στην ωραιότερη και γλαφυρότερη γλώσσα κι από τα τέσσερα Ευαγγέλια. Μερικά παραδείγματα της ελληνοπρεπέστερης και ορθότερης χρήσης της ελληνικής γλώσσας στο κατά Λουκά Ευαγγέλιο είναι: «νομικοί» αντί «γραμματείς», «Επιστάτης» αντί «Ραβί», «λίμνη της Τιβεριάδας» αντί «θάλασσα», «κλίνη» αντί «κράβατος», «πορεύομαι» αντί «υπάγω», «Κρανίου τόπος» αντί «Γολγοθάς». Αξίζει να προσέξουμε ότι η έμπνευση του Αγίου Πνεύματος δεν καταστρέφει την προσωπικότητα. Την αγιάζει και την εξυψώνει. 

3. Το Ευαγγέλιο της προσευχής. Το κατά Λουκά Ευαγγέλιο είναι το κατ’ εξοχήν Ευαγγέλιο της προσευχής. Εκτός από την Κυριακή προσευχή που αναφέρεται και στο κατά Ματθαίον, το κατά Λουκά περιέχει πολλή διδασκαλία του Κυρίου περί προσευχής και συχνά μας παρουσιάζει τον Κύριο προσευχόμενο. Αν και ήταν ο Κύριος του ουρανού και της γης, εντούτοις στην ανθρωπότητά Του, αυτό το μεγάλο και ανεξιχνίαστο μυστήριο της ενσάρκωσης, προσευχόταν ο Κύριος προς τον Πατέρα. Δεκαπέντε φορές εμφανίζεται ο Χριστός στα Ευαγγέλια προσευχόμενος, και από αυτές οι έντεκα αναφέρονται στο κατά Λουκά Ευαγγέλιο. Προσευχήθηκε ο Ιησούς πριν από το βάπτισμά Του, πριν από την πρώτη συνάντησή Του με τους Φαρισαίους, πριν διαλέξει τους δώδεκα μαθητές Του, πριν τους ρωτήσει για το ποιος νομίζουν ότι είναι και πριν τους μιλήσει για την πρόβλεψη του θανάτου Του. Τον βλέπουμε προσευχόμενο στη Μεταμόρφωση, ακόμη και πάνω στο σταυρό. Μόνο ο Λουκάς αναφέρει ότι ο Ιησούς την ώρα της δικής Του δοκιμασίας, προσευχήθηκε για τον Πέτρο. Μόνο ο Λουκάς μας λέει για τις τρεις παραβολές που έχουν σχέση με την προσευχή. Του ανθρώπου που τα μεσάνυχτα χτύπησε την πόρτα του γείτονα για να λάβει ψωμί. Του άδικου κριτή και του Φαρισαίου και τελώνη. Για το Λουκά η ανοιχτή πόρτα της προσευχής είναι η πιο πολύτιμη πόρτα σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Είμαστε συχνά πολύ δραστήριοι. Οργανώνουμε πνευματικές εκδηλώσεις, ευαγγελιστικές εκστρατείες, συνέδρια. Όλα αυτά είναι πολύ καλά, όμως τ’ αποτελέσματα είναι συχνά πενιχρά. Δεν υπάρχει αρκετή ιδιωτική προσευχή. Η υπόθεση του Χριστού χρειάζεται περισσότερη και πιο ένθερμη προσευχή. Το έργο είναι του Κυρίου και δεν μπορούμε να επιτύχουμε αν ο Κύριος δεν προπορεύεται κι εμείς ν’ ακολουθούμε.

4. Το Ευαγγέλιο της δοξολογίας. Το κατά Λουκά Ευαγγέλιο είναι επίσης το Ευαγγέλιο των ύμνων και της δοξολογίας. Αναφέρονται τουλάχιστον τέσσερις ωραίοι ύμνοι: «Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριο» ο ύμνος της Μαρίας [1:46-55], «Ευλογητός Κύριος ο Θεός του Ισραήλ» ο ύμνος του Ζαχαρία [1:68-79], «Δόξα εν υψίστοις Θεώ» ο ύμνος των αγγέλων [2:14] και «Νυν απολύεις τον δούλο σου Δέσποτα» ο ύμνος του Συμεών [2:29-32] Ύμνοι που ακόμη και σήμερα ψάλλονται από την Παγκόσμια Εκκλησία. Υπάρχει μια ακτινοβολία στο Ευαγγέλιο του Λουκά που είναι τόσο γλυκιά, σαν ν’ ανοίγει ο Ουρανός και η λαμπρότητά του ν’ αγγίζει τη γη μας.

5. Το Ευαγγέλιο των γυναικών και των παιδιών. Το Ευαγγέλιο του Λουκά είναι, περισσότερο από κάθε άλλο Ευαγγέλιο, το Ευαγγέλιο της γυναίκας και του παιδιού. Μόνο ο Λουκάς διηγείται την ανάσταση του παιδιού το οποίο ήταν «ο μονάκριβος γιος μιας μάνας, που μάλιστα ήταν χήρα» 7:12. Μόνο ο Λουκάς διαφύλαξε τις λεπτομέρειες της γέννησης του Ιωάννη του Βαπτιστή και του Ιησού, που ήταν τόσο κοντά στην καρδιά της Ελισάβετ και της Μαρίας. Μόνο ο Λουκάς μας διηγείται πως η Μάρθα ασχολούνταν και αγωνιούσε με την πολλή φροντίδα και υπηρεσία για την υποδοχή του Κυρίου, ενώ η Μαρία καθόταν δίπλα Του και άκουγε τα λόγια Του. Ο Λουκάς είναι ο μόνος που διέσωσε το περιστατικό με τη δυστυχισμένη γυναίκα που «υπέφερε από αιμορραγία δώδεκα χρόνια», και πως της μίλησε με τρυφερότητα ο Χριστός: «Θάρρος, κόρη μου, η πίστη σου σε έσωσε. Πήγαινε στο καλό» 8:48. Από το πλήθος στους δρόμους της  Ιερουσαλήμ, που παρακολουθούσε την πορεία του Ιησού προς τον τόπο του Κρανίου, μόνο ο Λουκάς ξεχώρισε τις «πολλές γυναίκες, που τον θρηνούσαν χτυπώντας τα στήθη τους» και στις οποίες «Ο Ιησούς γύρισε σ’ αυτές και τους είπε: Γυναίκες της Ιερουσαλήμ, μην κλαίτε για μένα. Κλάψτε μάλλον για τον εαυτό σας, και για τα παιδιά σας». Κάποιοι αποδίδουν την ευαισθησία αυτή του Λουκά στις γυναίκες στο γεγονός ότι ήταν Μακεδόνας και στη Μακεδονία, εκείνο τον καιρό, οι γυναίκες ήταν περισσότερο απελευθερωμένες από οποιαδήποτε άλλη περιοχή.

6. Τέλος, το κατά Λουκά Ευαγγέλιο είναι το Ευαγγέλιο των πτωχών και των ταπεινών. Ο Λουκάς δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους πτωχούς. Ο Λουκάς αναφέρει την ιστορία των ταπεινών βοσκών της Βηθλεέμ [2:8-20]. Όταν η Μαρία έφερε την προσφορά του καθαρισμού της, ήταν η προσφορά του πτωχού [2:24]. Όταν ο Ιησούς απαντούσε στους απεσταλμένους του Ιωάννη του Βαπτιστή για να τους διαβεβαιώσει για την Μεσσιανική Του Αποστολή, τελευταίο και κυριότερο ήταν το: «φτωχοί ακούνε το χαρμόσυνο άγγελμα» 7:22. Μόνο ο Λουκάς διαφύλαξε την παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου [16:19-31] καθώς και την παραβολή του άφρονος πλουσίου. Το κατά Λουκά Ευαγγέλιο είναι το μόνο που αναφέρει ότι «φτωχοί και ανάπηροι» ήταν εκείνοι που κάθισαν στο μεγάλο δείπνο [14:21], κι είναι το μόνο που δίνει την παραγγελία του Κυρίου «εσύ όταν κάνεις γεύμα ή δείπνο, μην καλείς τους φίλους σου και τ’ αδέλφια σου ούτε τους συγγενείς σου και τους πλούσιους γείτονες, γιατί κι αυτοί θα σε καλέσουν με τη σειρά τους, κι έτσι θα σου το ανταποδώσουν. Αντίθετα, όταν κάνεις τραπέζι, να καλείς φτωχούς, ανάπηρους, κουτσούς, τυφλούς. Θα είσαι μακάριος που δεν θα μπορούν να σου το ανταποδώσουν, γιατί θα σου ανταποδοθεί όταν οι δίκαιοι θ’ αναστηθούν». Δεν κατακρίνει βέβαια την απλή κατοχή του πλούτου, γιατί στις σελίδες του εμφανίζονται και πλούσιοι άνθρωποι, όπως ο Νικόδημος και ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, οι οποίοι ήταν πιστοί. Τονίζει όμως τις υποχρεώσεις του πλούτου, όπως όταν αναφέρει, μόνο ο Λουκάς, την παραγγελία του Ιωάννη του Βαπτιστή: «Όποιος έχει δύο χιτώνες ας δώσει τον ένα σ’ αυτόν που δεν έχει, κι όποιος έχει τρόφιμα ας κάνει το ίδιο» 3:11. Η ιατρική ιδιότητα του συγγραφέα αυτού του Ευαγγελίου γίνεται αισθητή στον προσεκτικό αναγνώστη. Επιμένει πολύ στις θεραπείες των ασθενών και περιγράφει τις ασθένειες που θεράπευε ο Κύριος πολύ ακριβέστερα. Λέει π.χ. ότι ο λεπρός ήταν «γεμάτος λέπρα» 512, ότι η πεθερά του Πέτρου «υπέφερε από υψηλό πυρετό» 4:38, ότι «Εκεί βρισκόταν και μια γυναίκα, δεκαοχτώ χρόνια άρρωστη από δαιμονικό πνεύμα. Ήταν κυρτωμένη και δεν μπορούσε καθόλου να ισιώσει το σώμα της» 13:11, και πολλά άλλα παρόμοια στις Πράξεις των Αποστόλων. Επίσης μόνο ο Λουκάς διέσωσε την παροιμία που είπε ο Κύριος στη Ναζαρέτ: «γιατρέ, γιάτρεψε τον εαυτό σου» 4:23. Το κατά Λουκά Ευαγγέλιο είναι το πιο μακροσκελές από τα τέσσερα. Τα ένα τρίτο περίπου από τα γεγονότα που αναφέρει παρασιωπούνται στα άλλα Ευαγγέλια. Αναφέρει είκοσι θαύματα του Ιησού Χριστού, από τα οποία τα έξη δεν αναφέρονται στα άλλα Ευαγγέλια. Αναφέρει είκοσι τρεις παραβολές, από τις οποίες οι δεκαοχτώ αναφέρονται μόνο σ’ αυτό το Ευαγγέλιο.