Ένας από τους δώδεκα μαθητές του Ιησού

Από τους εξέχοντες ηγέτες της πρώτης χριστιανικής εκκλησίας. Συμεών (Σίμων) ήταν το αρχικό του όνομα (Πράξεις 15:14, Β’ Πέτρου 1:1), ο Ιησούς όμως όταν τον κάλεσε τον ονόμασε Πέτρο, ελληνικό όνομα που σημαίνει "βράχος". Άλλο όνομα που του δόθηκε ήταν Κηφάς (στην αραμαϊκή γλώσσα, σημαίνει "βράχος"), θέλοντας ο Ιησούς να τονίσει τη σταθερότητα του χαρακτήρα του (Ιωάννης 1:43). Ο Ιησούς τον αποκάλεσε επίσης Σίμων Βαριωνά (Ματθαίος 16:17) και Σίμωνα Ιωνά (Ιωάννης 1:43, 21:25).

Ήταν έγγαμος (Ματθαίος 8:14, Μάρκος 1:30, Λουκάς 4:38). Η γυναίκα του τον ακολούθησε στις περιοδείες του και του συμπαραστεκόταν στο έργο του (Α’ Κορινθίους 9:5). Καταγόταν από τη Βηθσαϊδά (Ιωάννης 1:44), και ήταν γιος κάποιου Ιωνά (Ματθαίος 16:17, Ιωάννης 1:42), αδερφός του απόστολου Ανδρέα, και είχε σπίτι στη Καπερναούμ (Μάρκος 1:29). Ή είχε λοιπόν δύο σπίτια, ή είχε μετακομίσει από τη Βηθσαϊδά στη Καπερναούμ. Ήταν ψαράς στο επάγγελμα και δούλευε μαζί με τους Ιάκωβο και Ιωάννη (Λουκάς 5:10). Τον έφερε στο Χριστό ο αδερφός του Ανδρέας.

Ήταν δυναμικός χαρακτήρας και παρορμητικός (Ματθαίος 14:28, 16:16), με θάρρος και τόλμη, κάτι που το μαρτυρεί και το όνομα "βράχος" που του έδωσε ο Ιησούς. Θεμελίωσε την εκκλησία της Ιουδαίας και την οδήγησε σε μεγάλη αύξηση. Μιλούσε την ελληνική γλώσσα μιας και καταγόταν από τη "Γαλιλαία των εθνών" και την αραμαϊκή, η οποία ήταν η μητρική του με βαριά όμως προφορά (Ματθαίος 26:73, Μάρκος 14:70). Ήταν πιστός τηρητής των θρησκευτικών εθίμων (Πράξεις 10:14), αν και δεν ήταν καλός γνώστης του Νόμου (Πράξεις 4:13). Αναφέρεται 23 φορές στο ευαγγέλιο του Μάρκου, 24 του Ματθαίου, 27 του Λουκά, 39 του Ιωάννου και γενικά σε όλη την Καινή Διαθήκη 182 φορές. Ήταν ο πρώτος που κάλεσε ο Κύριος, το δε όνομα του αναφέρεται πρώτο σε όλους τους καταλόγους των μαθητών. Σε αρκετά σημεία της Αγίας Γραφής αναφέρεται ως εκπρόσωπος των δώδεκα μαθητών (Ματθαίος 15:15, 18:21, Μάρκος 8:29, 11:21, Λουκάς 5:5, 12:41).

Η αφοσίωση του στον Ιησού είναι υποδειγματική. Ο Χριστός του βεβαίωσε ότι θα ήταν η πέτρα, πάνω στην οποία θα έχτιζε την εκκλησία Του. Ο Πέτρος άνοιξε τη θύρα του Χριστιανισμού, στην Πεντηκοστή (Πράξεις κεφ. 2), τη Σαμάρεια (Πράξεις κεφ. 8) και στους εθνικούς (Πράξεις κεφ. 10). Μαζί με τον Ιωάννη στάλθηκε από τον Ιησού να ετοιμάσει το πασχαλινό τραπέζι (Λουκάς 22:8), και αρνήθηκε σθεναρά να του πλύνει ο Ιησούς τα πόδια (Ιωάννης 13:11). Στον κήπο της Γεσθημανή αποκοιμήθηκε μαζί με τους άλλους μαθητές (Ματθαίος 26:37-46), και αργότερα προσπάθησε να υπερασπιστεί το Διδάσκαλό του (Ιωάννης 18:10-11). Στην αυλή του αρχιερέα, όμως τρεις φορές Τον αρνήθηκε (Ματθαίος 26:58, 69-75, Λουκάς 22:54-62). Για την πράξη του αυτή, έκλαψε πικρά (Λουκάς 22:61-62). Το πρωί της Ανάστασης έτρεξε μαζί με τον Ιωάννη στον τάφο (Ιωάννης 20:1-10).

Μετά την πρώτη δράση του Ιησού στην Ιουδαία, ο Πέτρος γύρισε στη συνήθη εργασία του. Αργότερα κλήθηκε μαζί με τον Ανδρέα, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, να γίνει "ψαράς ανθρώπων" (Μάρκος 1:16-20). Πήρε την πρωτοβουλία για τη πλήρωση της θέσης των μαθητών μετά την προδοσία του Ιούδα του Ισκαριώτη (πράξεις 1:15-26). Με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος έκανε θαύματα, μεταξύ αυτών τη θεραπεία του εκ γενετή χωλού (3:6-10), και του παραλυτικού Αινέα (Πράξεις 9:32-35), την ανάσταση της Ταβιθά ή Δορκάδα (Πράξεις 9:36-41). Τιμώρησε τον Ανανία και την Σαπφείρα (Πράξεις 5:1-11) και έλεγξε αυστηρά των μάγο Σίμωνα (Πράξεις 8:5-24). Συμβούλευσε τον Παύλο για θέμα που προέκυψε (Γαλάτες 1:18) και πήγε ιεραποστολικό ταξίδι σε Λύδδα, Ιόππη και Καισάρεια (Πράξεις κεφ. 9-11). Κήρυξε στην Αντιόχεια της Συρίας (Γαλάτας 2:11-21), και προς τους Ιουδαίους της διασποράς (Α’ Πέτρου 1:1).

Το Ιωάννης 21:18,19, αναφέρει τον βίαιο μαρτυρικό θάνατό του. Η παράδοση και πολλές μαρτυρίες αναφέρουν ότι βρισκόταν στη Ρώμη κατά το διωγμό των χριστιανών από το Νέρωνα, όπου και μαρτύρησε, πιθανώς το 67 ή 68 μ.Χ. Ο Ωριγένης λέει ότι ο Πέτρος θεωρώντας ανάξιο τον εαυτό του να σταυρωθεί κατά τον ίδιο τρόπο που σταυρώθηκε ο Διδάσκαλός του, ζήτησε να σταυρωθεί ανάποδα. Την σταύρωση του επί ημερών Νέρωνα την αναφέρει και ο Τερτυλλιανός. Η παράδοση της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας λέει ότι ο Πέτρος ίδρυσε την εκκλησία της Ρώμης, στην οποία διετέλεσε επίσκοπος για 25 έτη (42-67 μ.Χ.). Αυτό όμως βιβλικά αλλά και ιστορικά δεν αποδεικνύεται.

Έγραψε δύο επιστολές, Α’ Πέτρου (64 μ.Χ.), και Β’ Πέτρου (67 μ.Χ.), και οι οποίες απευθύνονται στους χριστιανούς που βρίσκονταν στις επαρχίες Πόντου, Γαλατίας, Καππαδοκίας, Ασίας και Βιθυνίας στη Μ. Ασία.

Η Ορθόδοξη εκκλησία τιμά την μνήμη του στις 29 Ιουνίου.