Ποιμένας ήταν εκείνος που
είχε σαν δουλειά τη βοσκή και τη φύλαξη των
προβάτων ή
κατσικιών και
βοδιών.
Ήταν από τις σημαντικότερες εργασίες καθώς η κατοχή ζώων ήταν μέρος της
περιουσίας που απέφερε πλούτη και χρησίμευε στο εμπόριο και τις συναλλαγές
τους. Σημαντικό όμως μερίδιο είχαν και στη διατροφή των ανθρώπων προσφέροντας
το κρέας, το γάλα και το βούτυρο (Δευτερονόμιο 32:14).
Η δουλειά του βοσκού ήταν
δύσκολη, κουραστική και επίπονη, αφού έπρεπε να βρίσκεται σχεδόν όλη τη μέρα
κοντά στο κοπάδι, κάτω από δύσκολες καιρικές συνθήκες, συγχρόνως με τον κίνδυνο
από ληστές και άγρια ζώα.
Ο βοσκός είχε μαζί του σακί
από δέρμα κατσίκας για να μεταφέρει την τροφή του και άλλα χρήσιμα αντικείμενα
(Α’ Σαμουήλ 17:40). Είχε επίσης σφεντόνα για να προφυλάξει τον εαυτό του και τα
ζώα από επιθέσεις άγριων ζώων, καθώς επίσης ένα ραβδί (Λευιτικό 27:32, Ψαλμός
23:4) και έναν αυλό (φλογέρα) για να περνάει πιο ευχάριστα τις ώρες εργασίας. Η
κάπα του πολλές φορές χρησίμευε σα στρώμα για να ξαπλώνει.
Η εργασία ξεκινούσε νωρίς το
πρωί και αφού φώναζε το κάθε ζώο με το όνομά του ξεκινούσαν για τη βοσκή. Ο
βοσκός προπορευόταν του κοπαδιού και το οδηγούσε (Ψαλμός 77:20, 78:52, Ιωάννης
10:4), συνοδεία από σκυλιά για την προστασία του (Ιώβ 30:1). Το πότισμα γινόταν
από ρυάκια ή πηγάδια (Γένεση 29:3,7, 30:38, Έξοδος 2:16, Ψαλμός 23:2). Το
απόγευμα έφερνε το κοπάδι στο ποιμνιοστάσιο όπου γινόταν η καταμέτρηση (Ιερεμίας
33:13). Εάν κάποιο ζώο είχε απομακρυνθεί, έτρεχε να το αναζητήσει μέχρι να το
βρει και να το φέρει πίσω (Ιεζεκιήλ 34:12, Λουκάς 15:4). Τα φρόντιζαν με
τρυφερότητα και αγάπη, ιδιαίτερα τα αδύνατα και τα θηλάζοντα (Ησαΐας 40:11). Τα
υπερασπίζονταν όταν τους επιτίθονταν άγρια θηρία (Α’ Σαμουήλ 17:34-36, Αμώς
3:12). Στο ποιμνιοστάσιο υπήρχαν βραδινοί φύλακες (Λουκάς 2:8, Ιωάννης 10:3),
πολλές φορές ήταν οι ίδιοι οι βοσκοί, κάποιες άλλες είχαν μισθωμένους φύλακες
(Α’ Σαμουήλ 17:20). Όταν τα φύλαγαν έμεναν σε σκηνές (Άσμα Ασμάτων 1:8, Ησαΐας
38:12).
Όταν τα κοπάδια ήταν αρκετά
μεγάλα υπήρχαν εκτός από τους ποιμένες και επιστάτες (Γένεση 47:6). Ο
Ιησούς
Χριστός αναφέρεται ως "Αρχιποιμένας" των πιστών (Α’ Πέτρου 5:4).
Αρκετά άτομα στην Αγία Γραφή
ήταν βοσκοί, μεταξύ αυτών ο Άβελ (Γένεση 4:2), ο πρώτος βοσκός στην ανθρώπινη
ιστορία, ο Δαβίδ (Α’ Σαμουήλ 16:11,19, 17:15), όπως και η
Ραχήλ (Γένεση 29:6),
γεγονός που δείχνει πως υπήρχαν και γυναίκες βοσκοί στην εποχή της Παλαιάς
Διαθήκης. Χαρακτηριστικό απόσπασμα και ένα από τα ομορφότερα της Βίβλου, είναι
η παραβολή του Ιησού για τον "καλό Ποιμένα" (Ιωάννης 10:7-18).
Κατεργαστής δερμάτων.
Θεωρείτο δύσκολο επάγγελμα, κατώτερης τάξης πολιτών. Ήταν όμως από τα
συνηθισμένα γιατί απέδιδε χρήματα, καθώς το δέρμα χρησιμοποιούταν για
πολλούς και ποικίλους σκοπούς. Η κατεργασία δερμάτων χρησίμευε για την
κατασκευή ασκών στους οποίους αποθήκευαν νερό (Γένεση 21:14), γάλα (Κριτές
4:14), κρασί (Ματθαίος 9:17) και λάδι. Κατασκεύαζαν επίσης σκεπές σκηνών
(Έξοδος 26:14), ασπίδες τις οποίες άλειφαν με λάδι (Β’ Σαμουήλ 1:21, Ησαΐας
21:5) και ζώνες (Β’ Βασιλέων 1:8, Ματθαίος 3:4). Το επάγγελμα του βυρσοδέψη
ήταν γνωστό στους Ισραηλίτες από τα παλιά χρόνια (Έξοδος 25:5).
Επειδή ήταν βρώμικο
επάγγελμα, τα βυρσοδεψία βρίσκονταν έξω από την πόλη. Ο
απ. Πέτρος στην Ιόππη,
έμενε στο σπίτι του Σίμωνα του βυρσοδέψη (Πράξεις 9:4, 10:6).
