Φύλακας θησαυρών σε ναούς και παλάτια. Εκτός όμως της φύλαξης, ασχολούνταν και με την είσπραξη δασμών και φόρων (Έσδρας 7:24). Ήταν καλή δουλειά καθώς τα θησαυροφυλάκια βρίσκονταν μέσα στα παλάτια και έτσι είχαν την ευκαιρία να συναναστρέφονται με τους αυλικούς του βασιλιά.

Οι θησαυροφύλακες που είχαν οριστεί από το βασιλιά Δαβίδ για να φυλάνε τους θησαυρούς του ναού, ήταν λευίτες. Οι θησαυροί αυτοί προέρχονταν από τα αφιερώματα του λαού Ισραήλ και αρχηγών οικογενειών στο Θεό (Νεεμίας 7:71), και από το Δαβίδ, τους χιλίαρχους, τους εκατόνταρχους και άλλους αρχηγούς στρατού, και ήταν μέρος από τα πολεμικά τους λάφυρα (Α' Χρονικών 26:26-27, Ιησού του Ναυή 6:19,24). Ο βασιλιάς Αρταξέρξης είχε δώσει εντολή σε περίπτωση που οι ανάγκες των ναών ήταν μεγάλες, να καλύψουν τις ανάγκες αυτές με χρήματα από το θησαυροφυλάκιό του (Έσδρας 7:20). Είχε δε απαγορεύσει στους θησαυροφύλακες να επιβάλλουν φόρους και δασμούς σε όσους υπηρετούσαν στο ναό του Θεού, ιερείς, λευίτες, ψάλτες, θυρωρούς (Έσδρας 7:24).

Θυρωρός (Πυλωρός)

Ήταν οι φύλακες των εισόδων και των πυλών των πόλεων και των παλατιών (Β' Σαμουήλ 18:26, Α' Χρονικών 9:17). Στη φύλαξη όμως υπήρχαν πάντα και στρατιώτες-σκοποί (Β' Σαμουήλ 18:26). Οι θυρωροί του ναού της Ιερουσαλήμ ονομάζονταν πυλωροί. Στο περιστατικό της άρνησης του Πέτρου, αναφέρεται πως ήταν γυναίκα θυρωρός στην αυλή του αρχιερέα (Ιωάννης 18:16-17).