[το όνομά του σημαίνει "πατέρας ενός λαού" ή "πατέρας πλήθους"]

Ο ιδρυτής του εβραϊκού έθνους. Το αρχικό του όνομα είναι Άβραμ, έχει επικρατήσει όμως να ονομάζεται Αβραάμ. Ήταν γιος του Θάρα (Θάρρα) και αδερφός του Ναχώρ και του Αρράν (Γένεση 11:27). Η οικογένειά του προερχόταν από το Σημ, κατοικούσε δε στην Ουρ των Χαλδαίων. Φαίνεται πως ο πατέρας του ήταν ειδωλολάτρης (Ιησούς του Ναυή 24:2). Παρόλα αυτά ο Αβραάμ στάθηκε ως παράδειγμα πίστης στη ιστορία γι αυτό και πήρε τον τίτλο του "φίλου του Θεού" (Β' Χρονικών 20:7).

Σύζυγός του ήταν η Σάρρα ή Σάρα (Γένεση 11:29). Μετά το θάνατο του αδερφού του Ναχώρ, μαζί με την οικογένειά του τον πατέρα του και τον ανιψιό του Λωτ, εγκατέλειψε την Ουρ για να πάει στη Χαναάν της Μεσοποταμίας (Γένεση 11:27-31). Αφού έμεινε στη Χαρράν, στην ηλικία των 75 χρόνων και μετά το θάνατο του πατέρα του, πήγε μαζί με τα ποίμνιά του στη Χαναάν και εγκαταστάθηκε στη Συχέμ όπου και έστησε θυσιαστήριο για να προσφέρει θυσία προς το Θεό (Γένεση 12:1-7). Μετά από εντολή του Θεού ο Αβραάμ εγκαταστάθηκε στη Βαιθήλ και οικοδόμήσε και εκεί θυσιαστήριο (Γένεση 12:8). Αργότερα όταν υπήρξε περίοδος πείνας φιλοξενήθηκε από το Φαραώ στην Αίγυπτο. Εκεί φοβούμενος για τη ζωή της όμορφης Σάρρας είπε ότι ήταν αδερφή του μόνο από πατέρα και όχι από μητέρα (Γένεση 12:13, 20:12). Του χάρισαν πλούτη και κατόπιν έφυγε και εγκαταστάθηκε στη Μαβρή κοντά στη Χεβρών όπου έχτισε θυσιαστήριο στον Κύριο (Γένεση 13:15-18). Προηγουμένως ο Αβραάμ είχε χωριστεί από το Λωτ, γιατί οι βοσκοί τους μάλωναν μεταξύ τους, δίνοντάς του την εύφορη κοιλάδα. Αργότερα και ενώ ο Λωτ είχε γίνει αιχμάλωτος του Χοδολλογομόρ (Χοδολλογομέρ) και άλλων βασιλιάδων που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του, ο Αβραάμ πήγε και τον ελευθέρωσε (Γένεση 14:14-16). Επιστρέφοντας συνάντησε τον ιερέα Μελχισεδέκ και βασιλιά του Σαλήμ ο οποίος τον ευλόγησε. Ο Αβραάμ τότε του έδωσε το ένα δέκατο από όλα τα λάφυρα (Γένεση 14:18-20).

Επειδή η Σάρρα ήταν στείρα ο Αβραάμ κατέστησε κληρονόμο το δούλο του Ελιέζερ. Ο Θεός όμως του υποσχέθηκε ότι οι απόγονοί του θα ήταν σαν τα άστρα του ουρανού και την άμμο της θάλασσας, και αφού πρώτα υποδουλωθούν στην Αίγυπτο θα επιστρέψουν και θα κατακτήσουν τη γη Χαναάν (Γένεση κεφ. 15). Τα χρόνια όμως είχαν περάσει, γι αυτό η Σάρρα έδωσε στον Αβραάμ τη δούλη της Άγαρ, από την οποία ο Αβραάμ απέκτησε τον Ισμαήλ, σε ηλικία 86 ετών (Γένεση κεφ. 16). Δεκατρία χρόνια αργότερα ο Θεός παρουσιάστηκε πάλι στον Αβραάμ για να επαναλάβει την υπόσχεσή του ότι η Σάρρα θα γεννούσε γιο. Όταν ο Θεός φανέρωσε στον Αβραάμ την επερχόμενη καταστροφή των Σοδόμων και των Γομόρρων, ο Αβραάμ παρακάλεσε να μην το πράξει (Γένεση 18:16-33). Μετά μετώκησε στα Γέραρα όπου και πάλι παρουσίασε τη Σάρρα ως αδερφή του (Γένεση 20:2,12).

Στην ηλικία των 100 ετών η υπόσχεση του Θεού έγινε πραγματικότητα και η Σάρρα γέννησε τον Ισαάκ (Γένεση 21:1-5). Το γεγονός αυτό έγινε αφορμή να εκδιωχθεί η Άγαρ και ο Ισμαήλ και να πάνε να κατοικήσουν στην έρημο Φαράν (Γένεση 21:7-21). Ταυτόχρονα έκανε συνθήκη ειρήνης με το Φιλισταίο βασιλιά Αβιμέλεχ για να πάρει στην εξουσία του την περιοχή της Βηρ-σαβεέ (Γένεση 21:22-34). Ακολούθησε η μεγάλη δοκιμασία της πίστεώς του αφού κλήθηκε από το Θεό να προσφέρει θυσία τον Ισαάκ στο όρος Μωριά (Γένεση κεφ. 22). Ο Αβραάμ δέχθηκε πρόθυμα να υπακούσει στο θέλημα του Θεού (Εβραίους 11:17-19) γι αυτό και ονομάστηκε "πατήρ της πίστης" (Ρωμαίους 4:11). Μετά από 12 χρόνια η Σάρρα πέθανε σε ηλικία 127 ετών (Γένεση 23:1), και ο Αβραάμ που τότε ήταν 140 ετών, έστειλε στη Μεσοποταμία τον δούλο του για να βρει νύφη στον Ισαάκ (Γένεση κεφ. 24). Αργότερα, παρόλο που ήταν πολύ γέρος, παντρεύτηκε τη Χεττούρα από την οποία απέκτησε 6 γιους (Ζιμράν, Ιοξάν, Μαδά, Μαδιάν, Ισβάκ και Σουάχ), οι οποίοι ίδρυσαν τις αντίστοιχες φυλές στην Αραβία (Γένεση 25:1-4). Αφού έδωσε όλα τα υπάρχοντά του στον Ισαάκ και δώρα στους άλλους γιους του (Γένεση 25:5), πέθανε στην ηλικία των 175 ετών (Γένεση 25:7). Οι γιοι του Ισαάκ και Ισμαήλ τον έθαψαν στη σπηλιά Μαχπελάχ (Μαχπελά), στον αγρό του Εφρών, εκεί που είχε ταφεί και η Σάρρα (Γένεση 25:9,10).

Η ζωή του Αβραάμ ήταν ζωή πίστης προς το Θεό. Την πίστη αυτή δεν την πρόδωσε ακόμα και όταν πήρε την εντολή από το Θεό να θυσιάσει τον μονογενή του γιο τον Ισαάκ. Το έπραξε όμως γνωρίζοντας ότι "ο Θεός έχει τη δύναμη να αναστήσει και από τους νεκρούς" (Εβραίους 11:19). Ο Θεός φανερώθηκε αρκετές φορές στον Αβραάμ και του αποκαλύφθηκε μέσα από οράματα αλλά και την επίσκεψη αγγέλων στο σπίτι του. Εκτός όμως της πίστης του ήταν άνθρωπος φιλόξενος γεμάτος αγάπη για τους άλλους, πράος και ειρηνικός. Η μεγάλη του καρδιά φάνηκε και στα γεγονότα όπου χάρισε την πιο εύφορη γη στον αχάριστο Λωτ, αλλά και στη συνομιλία που είχε με το Θεό προκειμένου να Τον πείσει να ματαιώσει τα σχέδια Του για την καταστροφή των Σοδόμων και των Γομόρρων.

Στην Καινή Διαθήκη ο Αβραάμ αναφέρεται ως πρόγονος του Ισραηλιτικού γένους (Πράξεις 13:26), του λευιτικού ιερατείου (Εβραίους 7:5), και του Ιησού Χριστού (Ματθαίος 1:17). Η πίστη του είναι ο τύπος της πίστεως που οδηγεί στη δικαιοσύνη (Ρωμαίους 4:3-11). Τονίζονται επίσης ο όρκος (Λουκάς 1:73), οι επαγγελίες του Θεού (Ρωμαίους 4:13) και η ευλογία δίνεται στους πιστούς όπως δόθηκε από το Θεό στον Αβραάμ (Γαλάτας 3:14). Αναφέρεται και στον κατάλογο των ηρώων της πίστεως (Εβραίους 11:8-12, 17-19). Στην Αγία Γραφή αναφέρεται συνολικά 338 φορές.

Το πρόσωπο του Αβραάμ τιμάται με μοναδικό τρόπο από Ιουδαίους, Χριστιανούς και Μουσουλμάνους. Η ιστορία του περιγράφεται με λεπτομέρειες στο βιβλίο της Γένεσης (11:26-25:10), αναφέρεται δε περιληπτικά και στις Πράξεις των Αποστόλων (7:2-8).

Κόλπος Αβραάμ: Έκφραση που χρησιμοποιήθηκε από τον Ιησού Χριστό κατά την διήγηση της παραβολής του πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου (Λουκάς 16:22), όπου αναφέρεται ότι ο Λάζαρος μετά το θάνατό του μεταφέρθηκε από αγγέλους στον "κόλπο του Αβραάμ", δηλαδή στον παράδεισο. Η φράση "να αναπαύεται στον κόλπο του Αβραάμ" στο Ταλμούδ σημαίνει "να πηγαίνει στον παράδεισο". Επίσης η φράση "αναπαύεται στον κόλπο κάποιου" σημαίνει σχέση στενής αγάπης. Παράδειγμα είναι και ο Ιωάννης, ο αγαπητός μαθητής του Ιησού, ο οποίος "εκάθητο κεκλιμένος εις τον κόλπο του Ιησού" (Ιωάννης 13:23).