Κεδμωναίοι

Από τις αρχαιότερες φυλές, και μία από τις δέκα που υποσχέθηκε ο Θεός ότι θα έδινε στους απογόνους του Άβραμ. Κατοικούσαν μεταξύ της Αιγύπτου και του ποταμού Ευφράτη, στη νότια Χαναάν (Γένεση 15:18-21). Κάποιοι ιστορικοί ισχυρίζονται ότι ο μυθικός ήρωας Κάδμος, που πρώτος εισήγαγε τα γράμματα στην Ελλάδα, ήταν Κεδμωναίος.

Κενεζαίοι

Μία από τις δέκα φυλές της Χαναάν στην εποχή του Άβραμ. Αναφέρεται μόνο μία φορά στο βιβλίο της Γένεσης (15:19). Περισσότερα στοιχεία δεν υπάρχουν, αφού η φυλή τους δεν αναφέρεται περισσότερο στην ιστορία. Μερικοί υποστηρίζουν πως οι Εδωμίτες ήταν απόγονοι του Κένεζ (από τον οποίο κατάγονται οι Κενεζαίοι), εγγονό του Ησαύ (Γένεση 36:11,15), και οι οποίοι ενώθηκαν με τους Ισραηλίτες, αφού ο Χάλεβ της φυλής Ιούδα αναφέρεται ως γιος του Ιεφοννή του Κενεζαίου (Ιησούς του Ναυή 14:6,14).

Κητιαίοι

Οι απόγονοι του Ιαυάν (Γένεση 10:4, Α' Χρονικών 1:7). Οι κάτοικοι της νήσου Κιττείμ (Κύπρου) αλλά και άλλων νησιών της Μεσογείου (Αριθμοί 24:24, Ιερεμίας 2:10). δες Κύπριοι

Κίλικες

Οι κάτοικοι της ομώνυμης περιοχής, με κέντρο την Ταρσό, γενέτειρα του απ. Παύλου (Πράξεις 21:39, 22:3, 23:31). Βρισκόταν στο νοτιοανατολικό μέρος της Μικράς Ασίας, με βόρεια σύνορα την οροσειρά του Ταύρου, που τη χώριζε από την Ισαυρία, τη Λυκαονία και την Καππαδοκία.

Η Κιλικία υπήρξε κάτω από το ζυγό των Ασσυρίων, Χετταίων και Περσών. Το 333 π.Χ. περιήλθε στο Μ. Αλέξανδρο και έπειτα στους Ρωμαίους, ως ρωμαϊκή επαρχία, υπό τα Μάρκο Αυρήλιο (103 ή 100 π.Χ.). Κυβερνήτης της ήταν και ο γνωστός ρήτορας Κικέρων (51-50 π.Χ.). Τον 7ο μ.Χ. αιώνα περιήλθε στη κατοχή των Αράβων, μέχρι το 965 μ.Χ. όταν προσαρτήθηκε στη Βυζαντινή αυτοκρατορία. Περί τα 1080 μ.Χ. έγινε μικρό ανεξάρτητο βασίλειο των Αρμενίων. Αργότερα υποτάχθηκε στην Οθωμανική αυτοκρατορία και με τη συνθήκη των Σερβών, παραχωρήθηκε στη Γαλλία και στη συνέχεια στη Συρία.

Η Αγία Γραφή αναφέρει πως ο Σολομώντας αγόραζε άλογα από την Κιλικία και τα πουλούσε στη Συρία (Α' Βασιλέων 10:28-29), μαζί με άμαξες που αγόραζε από την Αίγυπτο. Στην Καινή Διαθήκη αναφέρεται  η φιλονικία που είχαν Ιουδαίοι από την Κιλικία με τον Στέφανο (Πράξεις 6:9). Το ευαγγέλιο έφθασε εκεί νωρίς (Πράξεις 15:23). Κατά το δεύτερο ιεραποστολικό ταξίδι του ο Παύλος επισκέφθηκε την Κιλικία για να ενθαρρύνει και να υποστηρίξει τις εκκλησίες που είχε ιδρύσει (Πράξεις 15:36,41). Στο ταξίδι του προς τη Ρώμη ως φυλακισμένος, πέρασε από το πέλαγος της Κιλικίας (Πράξεις 27:5).

Κιμμέριοι

Αναφέρονται ως λαός του Γομέρ (Ιεζεκιήλ 38:6). Χωρίς να υπάρχουν ιδιαίτερα στοιχεία, πιστεύεται ότι κατοικούσε στα βόρεια παράλια του Εύξεινου Πόντου. Περί το 8ο-7ο π.Χ. αιώνα, κατέβηκε στη Μικρά Ασία, και συγκρούστηκε με τους Ασσυρίους στη βορειοδυτική Περσία, όπου και διασκορπίστηκε.

Κρήτες

Είναι οι κάτοικοι της νήσου Κρήτης. Η Κρήτη είναι το μεγαλύτερο νησί της Ελλάδος και τέταρτο σε μέγεθος νησί της Μεσογείου. Η ιστορία της αρχίζει από τα βάθη της αρχαίας εποχής, και ο Μινωικός πολιτισμός της είναι από τους πιο αξιόλογους. Υπήρξε μεγάλη ναυτική δύναμη λόγω της θέσης της. Γύρω στο 1400 π.Χ. καταλήφθηκε από τους Αχαιούς της Πελοποννήσου. Το 69 π.Χ. οι Ρωμαίοι την υπέταξαν και την έκαναν ρωμαϊκή αυτοκρατορία.

Στην Παλαιά Διαθήκη οι Κρήτες δεν αναφέρονται με το αυτό το όνομα, αλλά το όνομα Χερεθαίοι (Α' Σαμουήλ 30:14, Ιεζεκιήλ 25:16). Πιστεύεται ότι ήταν Κρήτες που είχαν εγκατασταθεί στην Παλαιστίνη. Επίσης οι περισσότεροι ερμηνευτές πιστεύουν πως η Κρήτη στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται ως ''Καφθόρ'' (Γένεση 10:14, Δευτερονόμιο 2:23, Ιερεμίας 47:4). Λέγεται δε, ότι οι Φιλισταίοι προήλθαν από την περιοχή που βρισκόταν κάτω από Κρητική επιρροή (Ιερεμίας 47:4, Αμώς 9:7).

Στην Καινή Διαθήκη, οι Κρήτες αναφέρονται μεταξύ εκείνων που ήταν στην Ιερουσαλήμ την ημέρα της Πεντηκοστής (Πράξεις 2:11). Η Κρήτη αναφέρεται επίσης και κατά τη μεταφορά του απ. Παύλου προς τη Ρώμη, (Πράξεις 17:7-13,21). Από τα γραφόμενα φαίνεται πόσο γνωστές ήταν περιοχές της Κρήτης (Καλοί Λιμένες, Φοίνικας, Λασσαία, Γαύδος). Μετά την αποφυλάκισή του ο απ. Παύλος επισκέφθηκε την Κρήτη και άφησε εκεί τον Τίτο για να ποιμάνει τις εκκλησίες (Τίτος 1:5). Μία φράση που αναφέρεται στην Αγία Γραφή δεν φαίνεται και τόσο κολακευτική για τους Κρήτες. Ο απ. Παύλος τους χαρακτηρίζει ''ψεύτες, κακά θηρία, οκνηρούς'' (Τίτος 1:12). Η φράση αυτή είναι παρμένη από το ''ύμνο του Δία'' γραμμένο από τον Καλλίμαχο, δείχνοντας την επιμονή των Κρητών στο ψέμα που έλεγαν ότι, βρισκόταν τάφος του Δία στο νησί τους. Ο Παύλος χρησιμοποιεί τη φράση αυτή όχι για να κατηγορήσει τους Κρήτες, αλλά για να γνωρίσει στον Τίτο, την όχι καλή μαρτυρία τους, και να τον ενθαρρύνει να τους ελέγξει σε περίπτωση που ''νόθευαν'' την πίστη τους, με άλλες διδασκαλίες και ιουδαϊκούς μύθους.

Κύπριοι

Οι κάτοικοι του ανατολικότερου νησιού της Μεσογείου. Στην Παλαιά Διαθήκη η Κύπρος αναφέρεται με το όνομα Κιττείμ (Γένεση 10:4, Αριθμοί 24:24), και οι κάτοικοι της με το όνομα Κητιαίοι (Ιεζεκιήλ 27:6).

Η ιστορία της Κύπρου ξεκινάει από την προϊστορική εποχή, και ήταν πλούσια σε κοιτάσματα χαλκού. Πολλοί κατακτητές πέρασαν θέλοντας να εκμεταλλευτούν τον πλούτο της: Αιγύπτιοι, Χετταίοι, Φοίνικες, Ρωμαίοι, Τούρκοι, Άγγλοι. Πρώτα υποτάχθηκε στους Αιγυπτίους, και το 709 π.Χ. ο βασιλιάς Σαργών την καταλαμβάνει, υποχρεώνοντας την να πληρώνει μεγάλους φόρους στην Ασσυρία. Το 540 π.Χ. περιέρχεται στους Αιγυπτίους, και το 526 π.Χ. επί εποχής Καμβύση, στους Πέρσες, μέχρι την εποχή που παραδόθηκε οικειοθελώς στο Μ. Αλέξανδρο και τον βοήθησε στην πολιορκία της Τύρου. Το 294 π.Χ. περιέρχεται για τρίτη φορά στους Αιγυπτίους, και το 58 π.Χ. καταλαμβάνεται από τους Ρωμαίους. Στη συνέχεια καταλήφθηκε από τους Βυζαντινούς, τους Άραβες, τους Σταυροφόρους, τους Ενετούς, και τους Τούρκους, και οι οποίοι την παραχώρησαν στους Άγγλους μέχρι την ανεξαρτησία τους το 1960.

Η  Καινή Διαθήκη αναφέρει σημαντικά γεγονότα που συνέβησαν στην Κύπρο. Μετά το διωγμό που ακολούθησε το λιθοβολισμό του Στέφανου, κάποιοι έφυγαν στην Κύπρο όπου και κήρυξαν το ευαγγέλιο στους εκεί Ιουδαίους (Πράξεις 11:19,20, 21:16). Ο Παύλος και ο Βαρνάβας αποβιβάστηκαν στη Σαλαμίνα και πήγαν στην Πάφο της Κύπρου κατά το πρώτο ιεραποστολικό τους ταξίδι (Πράξεις 13:4-13). Εκεί πίστεψε ο ανθύπατος Σέργιος Παύλος. Αργότερα ο Βαρνάβας επέστρεψε για να την ευαγγελίσει μαζί με το Μάρκο (Πράξεις 15:39). Κύπριοι στην καταγωγή ήταν ο Βαρνάβας (Πράξεις 4:36), και ο Μνάσων (Πράξεις 21:16).