[το όνομά του σημαίνει "ο Κύριος να προσθέσει"]

Ενδέκατος γιος του Ιακώβ και πρώτος της Ραχήλ. Γεννήθηκε στη Μεσοποταμία όταν ο πατέρας του ήταν 90 ετών. Η μητέρα του ήταν στείρα, μετά όμως από απάντηση της προσευχής της ο Θεός της χάρισε τον Ιωσήφ, λέγοντας "ο Θεός έβγαλε από πάνω μου τη ντροπή" (Γένεση 30:1, 22-24).

Ο Ιωσήφ ήταν όμορφος και με ωραίο παράστημα (Γένεση 39:6), ήταν δε ποιμένας προβάτων από την ηλικία των 17 χρόνων (Γένεση 37:2). Ο Ιακώβ τον αγαπούσε περισσότερο από τους άλλους γιους του γιατί τον είχε αποκτήσει σε μεγάλη ηλικία (Γένεση 37:3). Το γεγονός αυτό μαζί με κάποια όνειρα που είδε και είπε στ' αδέρφια του (Γένεση 37:4-11), έγιναν αιτία να τον φθονήσουν, μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που αποφάσισαν να τον σκοτώσουν (Γένεση 37:18). Χάρη όμως στην επέμβαση του αδερφού του Ρουβήν σώθηκε αφού τον έριξαν σε ένα λάκκο (Γένεση 37:21,22). Κατόπιν τον πούλησαν σε Ισμαηλίτες εμπόρους  οι οποίοι περνούσαν από εκείνο το μέρος (Γένεση 37:25-28). Αυτοί τον πήγαν στην Αίγυπτο και τον πούλησαν ως δούλο στον Πετεφρή, αυλικό του Φαραώ (Γένεση 39:1), ο οποίος όμως τον έκανε επιστάτη του σπιτιού του (Γένεση 39:2-6). Επειδή όμως δεν υπάκουσε στις ερωτικές διαθέσεις της συζύγου του Πετεφρή (Γένεση 39:7-10), συκοφαντήθηκε και φυλακίστηκε για τουλάχιστον δύο χρόνια (Γένεση 39:11-23). Στη φυλακή είχε την ευκαιρία να εξηγήσει τα όνειρα του οινοχόου και του αρτοποιού της αυλής. Αργότερα καθώς κλήθηκε να εξηγήσει και τα όνειρα του Φαραώ, ο Φαραώ τον εκτίμησε, καθώς χάρη στην εξήγηση που έδωσε σώθηκε η Αίγυπτος από λιμό (Γένεση 41:1-36). Ο Φαραώ τον αντάμειψε και του έδωσε αξιώματα σε τέτοιο βαθμό που "μόνο κατά το θρόνο" ήταν ανώτερος του (Γένεση 41:37-49). Επίσης του έδωσε το αιγυπτιακό όνομα Ζαφνάθ-πανεάχ (Σοφνάχ-πανεάχ) στην ηλικία των 30 χρονών (Γένεση 41:45). Παντρεύτηκε την Ασενέθ, κόρη του Ποτιφερά, ιερέα της Ων (Ηλιουπόλεως), απέκτησε δύο γιους, τον Εφραΐμ και το Μανασσή (Γένεση 41:50-52, 48:13) και εγγόνια (Γένεση 50:22).

Όταν ο Ιακώβ έστειλε τους γιους του στην Αίγυπτο για να αγοράσουν τρόφιμα επειδή υπήρχε μεγάλη πείνα στη χώρα τους, ο Ιωσήφ αφού τους αναγνώρισε, τους υπέβαλε σε διάφορες δοκιμασίες και τελικά τους φανερώθηκε και συμφιλιώθηκε μαζί τους (Γένεση κεφ. 42-45). Τους διέταξε όμως να φέρουν και τον πατέρα τους στην Αίγυπτο. Ο Ιακώβ έμεινε μαζί με τους γιους του στην Αίγυπτο τους οποίους ο Ιωσήφ εγκατέστησε στο καλύτερο μέρος και τους έκανε επιστάτες των κοπαδιών του Φαραώ (Γένεση 46-47). Όταν ο Ιακώβ πέθανε, ο Ιωσήφ τον ταρίχευσε σύμφωνα με τα έθιμα των Αιγυπτίων, και μετά από άδεια του Φαραώ τον έθαψε στη γη Χαναάν (Γένεση 50:7,12,13). Κατόπιν επέστρεψε στην Αίγυπτο όπου και πέθανε. Τον ταρίχευσαν όπως και τον πατέρα του (Γένεση 50:26). Πριν το θάνατό του όρκισε τα αδέρφια του ώστε να μεταφέρουν τα οστά του στη γη Χαναάν (Γένεση 50:25), δείγμα της σταθερής σε όλη του τη ζωή πίστης προς το Θεό των πατέρων του (Εβραίους 11:22). Κατά την έξοδο των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο, ο Μωυσής πήρε τα οστά του Ιωσήφ μαζί του (Έξοδος 13:19). Αργότερα τα έθαψαν στη Συχέμ, στον αγρό τον οποίο είχε αγοράσει ο Ιακώβ από τους απογόνους του Εμμώρ (Χαμώρ, Ιησούς του Ναυή 24:32).

Ο Ιωσήφ έζησε 110 χρόνια από τα οποία τα 90 χρόνια στην Αίγυπτο. Αναφέρεται και στον κατάλογο των ηρώων της πίστεως (Εβραίους 11:22).

[ Υπάρχουν άλλα δέκα άτομα στην Αγία Γραφή με το όνομα Ιωσήφ. Δες σχετικά εδώ]