[το όνομά του σημαίνει "ο Κύριος είναι δύναμή μου"]

[1]  Γιος του Άχαζ, βασιλιά του Ιούδα, και της Αβία ή Αβί, κόρη του Ζαχαρία (Β' Βασιλέων 18:2). Γεννήθηκε το 751 π.Χ. και σε ηλικία 25 ετών ανέβηκε στο θρόνο (726 π.Χ.), στη θέση του πατέρα του. Βασίλευσε για 29 χρόνια στην Ιερουσαλήμ από 721-693 π.χ. (Β' Βασιλέων 18:1, Β' Χρονικών 29:1).

Σε αντίθεση με το πατέρα του Άχαζ, ο Εζεκίας ήταν ευσεβής, κατάργησε την ειδωλολατρία, κομμάτιασε το χάλκινο φίδι (Αριθμοί 21:9), που είχε ο πατέρας του ως αντικείμενο λατρείας, επισκεύασε το ναό τον οποίο είχε κλείσει ο πατέρας του και επανέφερε όλες τις γιορτές και τελετές των Ιουδαίων (Β' Βασιλέων 18:3-6, Β' Χρονικών κεφ. 29,31). Μετά την επισκευή του Ναού έκανε μεγάλη γιορτή τις ημέρες του Πάσχα στην Ιερουσαλήμ (Β' Χρονικών κεφ. 30), τέτοια που ξεπερνούσε ακόμα και τις γιορτές που έγιναν επί ημερών του βασιλιά Σολομώντα (Β' Χρονικών 30:25,26).

Ο Εζεκίας πολέμησε εναντίον των Φιλισταίων, τους οποίους νίκησε και ξαναπήρε τις πόλεις τις οποίες είχε χάσει ο πατέρας του Άχαζ (Β' Χρονικών 28:18), καταδιώκοντας τους μέχρι τη Γάζα (Β' Βασιλέων 18:8). Κατά το 14ο έτος της βασιλείας του οι Ασσύριοι επιτέθηκαν εναντίον του (Β' Βασιλέων 18:13-19:35). Ο βασιλιάς τους Σενναχειρείμ (Σενναχηρίμ) επιτέθηκε με πολύ στρατό, όμως άγγελος Κυρίου επενέβη, σκοτώνοντας 185.000 στρατιώτες των Ασσυρίων (Β' Βασιλέων 19:35, Β' Χρονικών 32:20,21).

Όταν ο Εζεκίας αρρώστησε βαριά και κατάλαβε ότι πλησίαζες το τέλος του, προσευχήθηκε στο Θεό, και ο Θεός μέσω του προφήτη Ησαΐα του χάρισε άλλα 15 χρόνια ζωής (Β' Βασιλέων 20:1-11, Β' Χρονικών 32:24, Ησαΐας 38:1-8). Μετά την ανάρρωσή του ο γιος του βασιλιά της Βαβυλώνας Μερωδάχ-βαλαδάν (Βερωδάχ-βαλαδάν), έστειλε πρεσβευτές με δώρα και επιστολές προς τον Εζεκία, ο σκοπός του όμως ήταν να τον πείσει να συμμαχήσει εναντίον των Ασσυρίων. Ο Εζεκίας κολακευμένος από την ενέργεια αυτή έδειξε στους απεσταλμένους όλους τους θησαυρούς του, γεγονός που δυσαρέστησε το Θεό (Β' Βασιλέων 20:12-12). Για το λόγο αυτό, μέσω του προφήτη Ησαΐα, μίλησε στον Εζεκία λέγοντάς του ότι όλοι οι θησαυροί του θα περιέλθουν στη Βαβυλώνα, κάτι που έγινε μετά το θάνατό του (Β' Βασιλέων 20:14-19).

Όταν ο Εζεκίας πέθανε, όλοι οι Ιουδαίοι και οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ απέδωσαν τιμές, θάβοντάς τον στο ψηλότερο σημείο των τάφων των απογόνων του Δαβίδ (Β' Χρονικών 32:33). Τον διαδέχθηκε ο γιος του Μανασσής, σε ηλικία 12 ετών (Β' Βασιλέων 20:21).

Τα γεγονότα της ιστορία του Εζεκία αναφέρονται στο βιβλίο του Ησαΐα (κεφ. 36-39).