Σε υμνώ σε δοξάζω σωτήρα μου Ιησού Χριστέ

της Ασπασίας Παπακωνσταντίνου

Θεέ μου Παντοδύναμε
στον ουρανό στη γη
δέξου στην αγκαλιά σου
την δική μου Προσευχή.
Θεέ μου μ' αφήσεις
στο έλεος του κόσμου τούτου
δώσ' μου φώτιση στο νου
να σε υμνώ παντού.

Δρόμο σωστό να βαδίζω
κοντά σου να δακρύζω.
Θεέ μου ποιητή
στον ουρανό, στη γη
Συ που ποτίζεις τα λουλούδια
τρέφεις τα ανέμελα πτηνά
Συ που δίδεις σ' αυτά φωλιά
πάνω στα δένδρα να κατοικούν
Εσένα κι αυτά θα υμνούν.

Θεέ μου κάνε την ψυχή μου
να γίνει ένα
μες στο δικό σου βλέμμα.
Γονατιστή σε προσκυνώ
Θεέ μου για πάντα εγώ.

Χριστέ μου εσύ γεννήθηκες
μια νύχτα του χειμώνα,
το στάβλο μέσα άγιασες
στο βράχο άνθισ' ανεμώνα.

Και την καρδιά μου πότισες
με  πνεύμα  ειρήνης,
τους στεναγμούς έδιωξες μακριά
την πίκρα κάθε οδύνης.

Και γέμισαν οι ουρανοί
από αγγέλους τον αιθέρα
που έψαλαν τω Ωσαννά
στη φάτνη σου με τον αστέρα.

Και γίναν οι χειμώνες όμορφοι
τα καλοκαίρια ανθίσαν,
τα πουλιά κελάηδησαν
και όλοι εσένα προσκυνήσαν.

Και η φάτνη σου εσκόρπισε
 αιώνιο φως στη γη,
κα τα σκοτάδια έδιωξε
μια νέα  χαραυγή.

© 2003 by Aspa Papakonstantinou & ilovepoetry.com

(Θεσ/νίκη 97)

(Κύπρος 2002)

Η δύναμις μου είναι ο Χριστός

της Μαρίας Καμπουρίδου

του Γιώργου Γέροντα

Σε σένα Αρχηγέ

πιστεύουμε πολλοί
σε σένα που του αίματος

φοράς τη στολή
και της Δικαιοσύνης.

Σε Σε που κατοικείς

θεόρατα βουνά
εδώ και πουθενά,

τι ξέρουμε εμείς;
Μείνε μαζί με μας,

αλλού κι αλλού δεν πας
με μας προχώρα,
στη γαλανή τη χώρα
κι όλοι ακολουθούν

οι εθνικολαοί
με χρωμοσημαιόνια,
κρυμμένα στη συνείδηση
και στη καταφρόνια.

(Αθήνα 2003)