|
Μπροστά στη φάτνη
της Ρέας Συλβίας
Μπροστά στη φάτνη Σου σταθήκαν οι σοφοί,
μπροστά στη φάτνη Σου σταθήκαν οι αιώνες,
τρόμαξαν τα σκοτάδια,
χαθήκαν οι σκιές,
αναταράχθηκαν του μίσους οι χειμώνες.
Σκύψαν οι ουρανοί μπροστά στη φάτνη Σου,
τόνισ' η πλάση το καινούργιο της τραγούδι,
ήρθαν οι άγγελοι στη γη,
μ'
ανθρώπους μίλησαν,
άνθισε της αγάπης το λουλούδι.
Μπροστά στη φάτνη Σου γονάτισα κι εγώ,
Κύριε, κάποια νύχτα του χειμώνα
τα
σύννεφα ήταν βαριά,
δεν
εύρισκα μια ξαστεριά,
δεν
άνθιζε μπροστά μου μια ανεμώνα.
Μόνο σκοτάδια, θλίψη και καημός,
κι ήρθε τ' Αστέρι Σου και στάλαξε εντός
μου
όλο το φως του,
κι έγινα πυρσός
και μέσα μου άλλαξε η μορφή του κόσμου.
Τώρα κάτω απ' τ' αστεριού Σου το δαυλό
οι λύπες μου όλες γίνονται τραγούδια
είσαι κοντά μου,
απ' το χέρι Σε κρατώ,
δρέπω από Σένα της ειρήνης τα λουλούδια.
Πλησιάζουν Χριστούγεννα
του Ανέστη Πεταλίδη
Πλησιάζουν Χριστούγεννα...
Αντίλαλοι οδύνης,
φήμες πολέμων
και ήχοι όπλων,
θολώνουν τα τζάμια της καρδιάς μου.
Πλησιάζουν Χριστούγεννα...
Ονειρεύομαι τη γέννηση
γεμίζω από τους ύμνους των αγγέλων.
" Δόξα εν υψίστοις
Θεώ και επί γης ειρήνη..."
Πλησιάζουν Χριστούγεννα…
Γίνομαι φάτνη
γεννώ την αυγή στην πλάση,
φουντώνει η αγάπη
κι ανθίζει το χαμόγελο του πατέρα!
Νύχτα Μοναδική
της Ρέας Συλβίας
Νύχτα γλυκιά μοναδική
ανάμεσα σε τόσες,
που κράτησες στα πέπλα σου
τ' άγγελμα της Ζωής:
"σήμερα εγεννήθηκε
στη Βηθλεέμ Σωτήρας",
νύχτα γλυκιά που δέχτηκες
τον Εκλεκτό της γης.
Νύχτα, που στόλισες με φως
της Βηθλεέμ τη φάτνη,
όταν τ' Αστέρι φάνηκε
ψηλά στον ουρανό,
στην αγκαλιά σου κράτησες
τους ύμνους των αγγέλων,
και των τσοπάνων τις μορφές, όραμα μακρινό.
Νύχτα, που το Αστέρι σου
οδήγησε κι εμένα
στον Βασιλιά που ντύθηκε
με σχήμα ταπεινό,
μες στην καρδιά μου έφερες
τον ύμνο της ειρήνης,
το άγγελμα του Λυτρωμού
από τον ουρανό.
|
|
Χριστούγεννα
του Γ. Βερίτη
Χριστούγεννα, ξανάνιωμα
του παλιωμένου κόσμου,
σαν φως και δύναμη ψυχής
και νου σας νοιώθω εντός μου.
Χριστούγεννα στις
καρδιές
της Ρέας Συλβίας
Χριστούγεννα!
λευκές νιφάδες
στους
δρόμους πέφτουνε πυκνές
κοντά
στο αναμμένο τζάκι
πως
είναι κρύες οι καρδιές!
Γύρω στο δέντρο που
φωτίζει
κάθε γωνιά μ' άπλετο
φως
δεν φαίνεται, ούτε
γυρίζει
των Χριστουγέννων ο
Χριστός.
Στα πλούσια μέσα
παιχνίδια,
στη
ζεστασιά και τη χλιδή
το
ουράνιο δώρο της αγάπης
πόσο
έχει αλήθεια ξεχαστεί.
Χριστέ μου, κάνε αυτό
το βράδυ
μες
στο σκοτάδι να υψωθεί
πάλι
το μήνυμα της πλάσης:
" Σωτήρας
έχει γεννηθεί".
Να
υψωθούνε κάποια μάτια
σε Σένανε με προσευχή
προσκυνητές
να οδηγούνε
στη
φάτνη Σου την ταπεινή.
Κι εκεί η αγάπη που
'χει φύγει
μες
στη καρδιά να γεννηθεί,
σμύρνα,
χρυσάφι και λιβάνι
να
υψωθούνε απ' τη γη.
O
μεταμοντερνισμός των Xριστουγέννων
του Δημήτρη
Πετρέλη
Θα ξαναβιώσουμε καρτερικά
την ανάμνηση της γέννησής
Tου
από τα
δορυφορικά συστήματα
των μέσων
μαζικής ενημέρωσης,
το διαδίκτυο,
την
πρωτότυπη εμπορικότητα,
τα
ηλεκτρονικά ταμπλό
με
τις ευχητήριες ρεκλάμες,
τα δέντρα
των λαμπιονιών,
τα κάλαντα,
με κατάληξη
τις τυπολατρίες
των
"χειροποίητων ναών",
με βάση το
παχυλό φιλοδώρημα
σαν εξιλέωση
στους ασθενέστερους.
Tο άστρο δε
θα σταθεί ποτέ
επάνω από
τις αυτοσχέδιες φάτνες
με γύψινους
προσκυνητές,
ακίνητους
αγγέλους,
επιτήδειους
Aγιοβασίληδες,
ευέλικτους
αρλεκίνους
και σολίστες
των πεζοδρομίων.
Στα
πλουσιοπάροχα γεύματα
καθώς τα
ποτήρια τσουγκρίζονται από ευχολόγια
η
"επί γης ειρήνη" σπαράσσεται διάτρητη
στα πεδία
μαχών
άκαμπτων
ορθολογιστών.
Σε κάποια
σημεία του πλανήτη,
η
"εν ανθρώποις ευδοκία" παλινδρομεί,
δοκιμάζεται.
O
μεταμοντερνισμός των Xριστουγέννων
είναι ένας κόσμος γυαλιστερός,
ποικιλόχρωμος, αιχμηρός.
Tο θέαμα και η κοσμικότητα
υπερτέρησε της ουσίας
του ταπεινού
ερχομού Tου.
Πολλοί θα
γιορτάσουν το χαρμόσυνο γεγονός,
αλλά λίγοι
θα γονατίσουν με ευλάβεια
και ειλικρινή πίστη.
|
