[το όνομά του σημαίνει "αυτός που παρηγορεί"]

Βασιλιάς του Ισραήλ, έγινε βασιλιάς στη Σαμάρεια το τριακοστό ένατο έτος της βασιλείας του Αζαρία στον Ιούδα (Β' Βασιλέων 1:17). Ήταν γιος του Γαδεί (Γαδί) από τη Θερσά (Τιρσά, Β' Βασιλέων 1:14,17). Πιθανόν να ήταν στρατηγός του βασιλιά Ζαχαρία. Όταν ο Σαλλούμ δολοφόνησε το βασιλιά Ζαχαρία και έγινε αυτός βασιλιάς στη θέση του (Β' Βασιλέων 1:10,13), ο Μεναήν (Μεναχέμ) μπήκε στη Σαμάρεια, τον νίκησε και αφού τον σκότωσε έγινε ο ίδιος βασιλιάς. Βασίλευσε για 10 χρόνια και έπραξε ότι δυσαρεστεί τον Κύριο, παρασέρνοντας τους Ισραηλίτες στην ειδωλολατρία όπως είχε κάνει και ο Ιεροβοάμ (Β' Βασιλέων 1:18). Ο Θεός για τη στάση του τον τιμώρησε, όταν ο Φουλ (Πουλ) βασιλιάς της Ασσυρίας εκστράτευσε εναντίον του, και νικώντας τον, τον υποχρέωσε να πληρώνει φόρο χιλίων ασημένιων ταλάντων κάθε χρόνο. Τα τάλαντα τα έπαιρνε ο Μεναήν από το λαό του Ισραήλ (Β' Βασιλέων 1:19,20). Τον διαδέχθηκε ο γιος του Φακείας (Πεχακίας, Β' Βασιλέων 1:22).