[το όνομά του σημαίνει "ο Θεός είναι σωτηρία"]

Πατέρας του Δαβίδ. Γιος του Ωβήδ και εγγονός του Βοόζ και της Ρουθ της Μωαβίτισας, απόγονος του Φαρές (Ρουθ 4:18-22). Ονομάζεται Ιεσσαί ο Βηθλεεμίτης (Α' Σαμουήλ 16:1) και Εφραθαίος από τη Βηθλεέμ της φυλής Ιούδα (Α' Σαμουήλ 17:12). Είχε οκτώ γιους που ζούσαν στη Βηθλεέμ, από τους οποίους ο μικρότερος ήταν ο Δαβίδ (Α' Σαμουήλ 16:4,5,10, 17:12-14) και δύο κόρες (Α' Χρονικών 2:16) - δες Νάας [3] και Σερουΐα. Η περιουσία του αποτελούταν από κοπάδια προβάτων τα οποία φαίνεται ότι τα φρόντιζε ο Δαβίδ (Α' Σαμουήλ 16:11).

Όταν ο Σαμουήλ πήγε στη Βηθλεέμ κάλεσε τον Ιεσσαί και του ζήτησε να φέρει το Δαβίδ για να τον χρίσει βασιλιά (Α' Σαμουήλ 16:11-13). Μετά την φιλονικία του Δαβίδ με το Σαούλ, ακόμα και όταν ο Δαβίδ έγινε βασιλιάς ο Σαούλ τον αποκαλούσε "γιο του Ιεσσαί" (Α' Σαμουήλ 20:31, 22:7, 25:10), θέλοντας να του τονίσει την ταπεινή του καταγωγή. Ο προφήτης Ησαΐας αναφέρει τιμητικά τον Ιεσσαί (Ησαΐας 11:1, 11:11 ή 10).