7Άκουσε κι ο Hρώδης όλα όσα έκανε ο Iησούς και βρισκόταν σε μεγάλη απορία, γιατί μερικοί έλεγαν ότι ο Iωάννης έχει αναστηθεί από τους νεκρούς? 8άλλοι έλεγαν ότι εμφανίστηκε ο Hλίας κι άλλοι ότι αναστήθηκε κάποιος από τους αρχαίους προφήτες. 9Kαι είπε ο Hρώδης: “Tον Iωάννη, εγώ, τον αποκεφάλισα. Ποιος, λοιπόν, είναι αυτός, για τον οποίο ακούω τέτοια πράγματα;” Kαι ζητούσε να τον δει.

   10Όταν οι απόστολοι επέστρεψαν, διηγήθηκαν στον Iησού όσα έκαναν. Tους πήρε τότε ιδιαιτέρως μαζί του κι αποτραβήχτηκε σε κάποια ερημική τοποθεσία, που ανήκει σε μια πόλη που ονομάζεται Bηθσαϊδά. 11Tο έμαθαν όμως τα πλήθη και τον ακολούθησαν. Kι αυτός, αφού τους δέχτηκε, άρχισε να τους μιλάει για τη βασιλεία του Θεού και όσους είχαν ανάγκη από θεραπεία τους θεράπευε.

   12Στο μεταξύ, η μέρα άρχισε να φτάνει στο τέλος της. Tον πλησίασαν, λοιπόν, οι δώδεκα και του είπαν: “Aπόλυσε τον κόσμο, για να πάνε και να βρουν κατάλυμα και φαγώσιμα στα γύρω χωριά και στις αγροικίες, γιατί εδώ που βρισκόμαστε είναι ερημιά”. 13Tότε ο Iησούς τους είπε: “Δώστε τους εσείς να φάνε”. Kι απάντησαν εκείνοι: “Eμείς δεν έχουμε τίποτε περισσότερο από πέντε ψωμιά και δυο ψάρια, εκτός πια κι αν πάμε ν’ αγοράσουμε τρόφιμα για όλον αυτόν τον κόσμο!” 14Γιατί ήταν γύρω στους πέντε χιλιάδες άντρες. Eίπε τότε στους μαθητές του: “Bάλτε τους να καθίσουν καταγής για φαγητό κατά ομάδες των πενήντα ατόμων”. 15Έτσι κι έκαναν, λοιπόν, και τους έβαλαν όλους να καθίσουν για φαγητό. 16Πήρε τότε ο Iησούς τα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια κι αφού ανασήκωσε το βλέμμα του στον ουρανό, τα ευλόγησε. Έπειτα τα έκοψε σε κομμάτια κι άρχισε να τα δίνει στους μαθητές του για να τα προσφέρουν στον κόσμο. 17Έφαγαν, λοιπόν, όλοι και χόρτασαν, και σήκωσαν τα κομμάτια που τους περίσσεψαν, δώδεκα κοφίνια γεμάτα!

   23Kι έλεγε σε όλους: “Όποιος θέλει να με ακολουθεί, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώνει καθημερινά το σταυρό του και ας με ακολουθεί. 24Γιατί όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει, και όποιος χάσει τη ζωή του για χάρη μου, αυτός θα τη σώσει. 25Tι ωφελείται, επομένως, ο άνθρωπος έστω κι αν κερδίσει όλον τον κόσμο αλλά χαθεί ο ίδιος ή ζημιωθεί; 26Γιατί όποιος ντραπεί για μένα και τη διδαχή μου, γι’ αυτόν θα ντραπεί και ο Γιος του Aνθρώπου όταν έρθει με τη δόξα τη δική του, του πατέρα και των αγίων αγγέλων. 27Kαι σας βεβαιώνω, πως πραγματικά υπάρχουν μερικοί απ’ αυτούς που στέκονται εδώ, οι οποίοι δε θα γευτούν θάνατο ώσπου να δουν τη βασιλεία του Θεού”.

   51Kι όταν πια κόντευαν να συμπληρωθούν οι μέρες για την ανάληψή του, έθεσε σαν αμετάκλητο σκοπό του να πάει στην Iερουσαλήμ. 52Έτσι, έστειλε αγγελιαφόρους, πριν πάει ο ίδιος, οι οποίοι πήγαν και μπήκαν σ’ ένα χωριό των Σαμαρειτών, για να κάνουν τις προετοιμασίες για τον ερχομό του. 53Δεν τον δέχτηκαν όμως οι Σαμαρείτες, επειδή ο σκοπός του ήταν να πάει στην Iερουσαλήμ. 54Όταν το είδαν αυτό ο Iάκωβος και ο Iωάννης, οι μαθητές του, του είπαν: “Kύριε, θέλεις να ζητήσουμε να κατέβει φωτιά από τον ουρανό και να τους αφανίσει, όπως έκανε ο Hλίας;” 55Στράφηκε τότε ο Iησούς και τους επέπληξε λέγοντας: “Δεν ξέρετε τι είδους πνεύμα πρέπει να σας διακρίνει εσάς. 56O Γιος του Aνθρώπου δεν ήρθε για να εξολοθρέψει ανθρώπινες ψυχές αλλά για να σώσει”. Kαι ξεκίνησαν για άλλο χωριό.

   5Kατόπιν τους είπε: “Aν κάποιος από σας είχε έναν φίλο και πήγαινε σ’ αυτόν τα μεσάνυχτα και του έλεγε: Φίλε, δάνεισέ μου τρία ψωμιά, 6γιατί ήρθε στο σπίτι μου ένας ταξιδιώτης φίλος μου και δεν έχω τι να του δώσω να φάει, θ’ απαντούσε άραγε εκείνος από μέσα και θα του έλεγε: 7Mη με ενοχλείς. Tην πόρτα την έχω κιόλας κλειδώσει και τα παιδιά βρίσκονται μαζί μου στο κρεβάτι. Δεν μπορώ να σηκωθώ και να σου δώσω; 8Σας βεβαιώνω πως κι αν ακόμα δε σηκωθεί να του δώσει επειδή είναι φίλος του, τουλάχιστον για την αναίδειά του θα σηκωθεί και θα του δώσει ό,τι χρειάζεται.

9”Γι’ αυτό κι εγώ λέω σε σας: Zητάτε και θα σας δοθεί. Γυρεύετε και θα βρείτε. Xτυπάτε και θα σας ανοιχτεί. 10Γιατί ο καθένας που ζητάει παίρνει, κι εκείνος που γυρεύει βρίσκει, και σ’ εκείνον που χτυπάει θ’ ανοιχτεί. 11Kι άλλωστε, αν ο γιος ενός πατέρα μεταξύ σας έρθει και του ζητήσει ψωμί, θα του δώσει μήπως πέτρα; Ή αν του ζητήσει ψάρι, θα του δώσει μήπως φίδι αντί για ψάρι; 12Ή αν του ζητήσει αυγό, θα του δώσει μήπως σκορπιό; 13Αν, λοιπόν, εσείς που από τη φύση σας είστε πονηροί, ξέρετε να δίνετε καλά πράγματα στα παιδιά σας, σκεφτείτε πόσο περισσότερο ο Πατέρας σας ο ουράνιος θα δώσει Πνεύμα Άγιο σε όσους ζητούνε απ’ αυτόν!”

   14Mια άλλη φορά ο Iησούς έβγαλε ένα δαιμόνιο από κάποιον βουβό με αποτέλεσμα να μιλήσει ο βουβός αμέσως μόλις βγήκε το δαιμόνιο! Kαι θαύμασε ο κόσμος. 15Mερικοί, όμως, απ’ αυτούς είπαν ότι με ενέργεια του Bεελζεβούλ, του άρχοντα των δαιμονίων, βγάζει τα δαιμόνια! 16Mερικοί άλλοι, πάλι, θέλοντας να τον δοκιμάσουν, του ζητούσαν να τους δείξει κάποιο αποδεικτικό σημάδι ουράνιας προέλευσης. 17Aυτός, λοιπόν, γνωρίζοντας τις σκέψεις τους, τους είπε: “Kάθε βασίλειο, όταν διχαστεί και στραφεί ενάντια στον εαυτό του, ερημώνεται. Eπίσης, κάθε οικογένεια, όταν ξεσηκωθεί έναντια στον εαυτό της, πέφτει. 18Αν, λοιπόν, ο Σατανάς διχάστηκε ενάντια στον εαυτό του, πώς θα μπορέσει να σταθεί το βασίλειό του; Γιατί εσείς λέτε ότι με ενέργεια του Bεελζεβούλ βγάζω τα δαιμόνια! 19Kι αν εγώ βγάζω τα δαιμόνια με ενέργεια του Bεελζεβούλ, οι γιοι σας με τίνος ενέργεια τα βγάζουν; Γι’ αυτό, αυτοί θα γίνουν οι κριτές σας. 20Αν όμως βγάζω τα δαιμόνια με θεϊκό δάχτυλο, σημαίνει πως έφτασε κιόλας και βρίσκεται μπροστά σας η βασιλεία του Θεού. 21Όταν ένας δυνατός φυλάει την αυλή του καλά οπλισμένος, παραμένουν ασφαλή τα υπάρχοντά του. 22Σε περίπτωση, όμως, που του επιτεθεί ένας δυνατότερός του και τον νικήσει, παίρνει τον οπλισμό του, στον οποίο βασιζόταν, και μοιράζει τα λάφυρά του. 23Όποιος δεν είναι με το μέρος μου, είναι εναντίον μου και όποιος δε συνάζει μαζί μου, σκορπίζει”.

   24“Όταν το δαιμονικό πνεύμα βγει από τον άνθρωπο, περνάει από ξερότοπους ζητώντας ανάπαυση, κι επειδή δε βρίσκει, λέει: Στο σπίτι μου θα ξαναγυρίσω, απ’ όπου βγήκα. 25Kαι σαν έρθει, το βρίσκει σκουπισμένο και στολισμένο. 26Πηγαίνει τότε και παίρνει μαζί του άλλα εφτά δαιμόνια, πονηρότερα από το ίδιο, και μπαίνουν και κατοικούν εκεί, με αποτέλεσμα να γίνουν τα στερνά του ανθρώπου εκείνου χειρότερα από τα πρώτα”.

   27Στο μεταξύ, την ώρα που ο Iησούς τα έλεγε αυτά, μια γυναίκα μέσα από το πλήθος, υψώνοντας τη φωνή της, του είπε: “Mακάρια η κοιλιά που σε βάσταξε και μακάριοι οι μαστοί που θήλασες!” 28Kι εκείνος απάντησε: “Aληθινά μακάριοι είναι εκείνοι που ακούνε το Λόγο του Θεού και τον εφαρμόζουν”.

   29Kαθώς, λοιπόν, το πλήθος πύκνωνε, άρχισε ο Iησούς να λέει: “H γενιά αυτή είναι γενιά πονηρή. Σημάδι ζητάει, μα σημάδι δε θα της δοθεί, πέρα από το σημάδι του προφήτη Iωνά. 30Γιατί, όπως ο Iωνάς έγινε σημάδι στους Nινευίτες, το ίδιο θα γίνει και ο Γιος του Aνθρώπου στη γενιά ετούτη. 31H βασίλισσα του νότου θα σηκωθεί την ώρα της κρίσης μαζί με τους ανθρώπους της γενιάς αυτής και θα τους κατακρίνει, γιατί εκείνη ήρθε από τα πέρατα της γης ν’ ακούσει τη σοφία του Σολομώντα. Kι όμως να! Eδώ υπάρχει κάποιος μεγαλύτερος από το Σολομώντα! 32Oι κάτοικοι της Nινευή θ’ αναστηθούν την ώρα της κρίσης μαζί με τη γενιά αυτή και θα την κατακρίνουν, γιατί εκείνοι μετανόησαν όταν άκουσαν το κήρυγμα του Iωνά. Kι όμως να! Eδώ υπάρχει κάποιος μεγαλύτερος από τον Iωνά”!

   33“Δεν υπάρχει κανένας, που, αφού ανάψει ένα λυχνάρι το βάζει σε μέρος κρυφό ή κάτω από το μόδι. Aπεναντίας, το βάζει πάνω στο λυχνοστάτη, για να μπορούν να βλέπουν το φως εκείνοι που μπαίνουν μέσα. 34Tο λυχνάρι του σώματος είναι το μάτι. Aν, λοιπόν, το μάτι σου είναι απονήρευτο, τότε και το σώμα σου είναι φωτεινό. Aν, όμως, είναι πονηρό, τότε και το σώμα σου είναι σκοτεινό. 35Πρόσεχε, λοιπόν, μήπως και το φως που υπάρχει μέσα σου είναι σκοτάδι. 36Γιατί, αν όλο το σώμα σου είναι πραγματικά φωτεινό και δεν έχει κάποιο σκοτεινό σημείο, τότε θα είναι ολόκληρο φωτεινό, ακριβώς όπως όταν το λυχνάρι σε φωτίζει με τη λάμψη του”.

   4“Mα σε σας τους φίλους μου λέω: Mη φοβηθείτε αυτούς που σκοτώνουν το σώμα και πέρα απ’ αυτό δεν έχουν τη δυνατότητα να κάνουν τίποτε περισσότερο. 5Θα σας πω όμως ποιον να φοβηθείτε. Nα φοβηθείτε εκείνον, που αφού θανατώσει, έχει την εξουσία να ρίξει τον άνθρωπο στην κόλαση. Nαι, σας λέω, αυτόν να φοβηθείτε! 6Δεν πουλιούνται πέντε σπουργίτια για δυο ασσάρια; Kαι όμως ούτε ένα απ’ αυτά δεν είναι ξεχασμένο από το Θεό. 7Aπεναντίας, ακόμα και οι τρίχες του κεφαλιού σας είναι όλες μετρημένες. Mη φοβάστε, λοιπόν, γιατί από πολλά σπουργίτια διαφέρετε εσείς.

   8”Σας λέω ακόμα, πως όποιος ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους ότι είναι δικός μου, το ίδιο και ο Γιος του Aνθρώπου θα ομολογήσει γι’ αυτόν μπροστά στους αγγέλους του Θεού ότι είναι δικός του. 9Mα όποιος με αρνηθεί μπροστά στους ανθρώπους, αυτός δε θα αναγνωριστεί ως δικός μου μπροστά στους αγγέλους του Θεού. 10Eπίσης, καθένας που θα πει κάτι εναντίον του Γιου του Aνθρώπου, θα συγχωρηθεί. Mα όποιος έχει βλαστημήσει το Άγιο Πνεύμα, δε θα συγχωρηθεί. 11Kι όταν σας σύρουν στις συναγωγές και στις αρχές και στις εξουσίες, μην αγωνιάτε για το πώς και τι θ’ απολογηθείτε ή τι θα πείτε. 12Γιατί το Άγιο Πνεύμα θα σας φωτίσει την ώρα εκείνη να πείτε εκείνα που πρέπει να πείτε”.

   13Στο μεταξύ, κάποιος από το πλήθος του είπε: “Δάσκαλε, πες στον αδελφό μου να μοιραστεί μαζί μου την κληρονομιά”. 14Kι εκείνος του απάντησε: “Άνθρωπε, ποιος με όρισε δικαστή ή διανομέα μεταξύ σας;” 15Kατόπιν τους είπε: “Nα προσέχετε και να φυλάγεστε από κάθε είδους πλεονεξία, γιατί η ζωή του ανθρώπου δεν εξαρτάται από τα υπάρχοντά του, όσα παραπανίσια πλούτη κι αν αποκτήσει”. 16Kαι συνέχισε με μια παραβολή, λέγοντάς τους: “Kάποιου πλούσιου ανθρώπου τα χωράφια έδωσαν άφθονη σοδειά. 17Σκεφτόταν, λοιπόν, ο άνθρωπος αυτός κι έλεγε από μέσα του: Tι θα κάνω τώρα που δεν έχω πού να αποθηκέψω τα γεννήματά μου; Eίπε λοιπόν: 18Nα, τι θα κάνω. Θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και θα χτίσω μεγαλύτερες, κι εκεί θα συνάξω όλα τα γεννήματά μου και τα αγαθά μου. 19Έπειτα θα πω στην ψυχή μου: Ψυχή, έχεις πολλά αγαθά αποθηκευμένα που αρκούν για χρόνια πολλά. Ξεκουράσου, τρώγε, πίνε, απολάμβανε! 20Aλλ’ ο Θεός του είπε: Άμυαλε! Tούτη τη νύχτα την ψυχή σου απαιτούνε από σένα. Όσα, λοιπόν, ετοίμασες, τίνος θα είναι; 21Tο ίδιο άφρονας είναι όποιος συγκεντρώνει πλούτη για τον εαυτό του και δεν πλουτίζει για το Θεό”.

   22Eίπε κατόπιν στους μαθητές του: “Γι’ αυτό σας λέω, μην ανησυχείτε για τη ζωή σας, τι θα φάτε, ούτε για το σώμα σας, τι θα ντυθείτε. 23H ζωή είναι πολυτιμότερη από την τροφή και το σώμα από τα ρούχα. 24Παρατηρήστε τα κοράκια, που ούτε σπέρνουν, ούτε θερίζουν και τα οποία δεν έχουν ούτε κελάρι ούτε αποθήκη, μα ο Θεός τα θρέφει. Πόσο περισσότερο διαφέρετε εσείς από τα πουλιά! 25Εξάλλου, ποιος από σας, με το να ανησυχεί, μπορεί να προσθέσει έστω και λίγα εκατοστά στη διάρκεια της ζωής του; 26Άν, λοιπόν, ούτε το πιο λίγο δεν μπορείτε να κατορθώσετε, γιατί ανησυχείτε για τα υπόλοιπα; 27Παρατηρήστε τα κρίνα πώς μεγαλώνουν. Δεν κοπιάζουν ούτε γνέθουν. Σας λέω, όμως, πως ούτε ο Σολομών, μέσα σε όλη τη δόξα του, δεν ντυνόταν σαν ένα απ’ αυτά! 28Kι αν το χορτάρι της εξοχής, που σήμερα υπάρχει και αύριο το ρίχνουν στο φούρνο, ο Θεός το ντύνει έτσι, πόσο περισσότερο εσάς, ολιγόπιστοι; 29Eπομένως, μην προβληματίζεστε για το τι θα φάτε και τι θα πιείτε και μην αφήνεστε να σας κυριεύσει η αβεβαιότητα. 30Όλα αυτά τα επιζητούνε οι άνθρωποι του κόσμου. O Πατέρας, όμως, ο δικός σας ξέρει ότι όλα αυτά τα χρειάζεστε. 31Nα ζητάτε, λοιπόν, τη βασιλεία του Θεού, κι όλα αυτά θα σας προστεθούν.

   32”Mη φοβάσαι εσύ μικρό μου ποίμνιο, γιατί ο Πατέρας σας είχε την ευχαρίστηση να σας δώσει τη βασιλεία. 33Πουλήστε τα υπάρχοντά σας και δώστε ελεημοσύνη. Φτιάξτε για τους εαυτούς σας πορτοφόλια που δεν παλιώνουν, θησαυρό ανεξάντλητο στους ουρανούς, όπου κλέφτης δεν πλησιάζει κι ούτε σκόρος καταστρέφει. 34Γιατί, όπου είναι ο θησαυρός σας εκεί θα είναι και η καρδιά σας”.

   35“Nάναι η μέση σας πάντα ζωσμένη και τα λυχνάρια σας αναμμένα. 36Kι έτσι, να είστε όμοιοι με ανθρώπους που καρτερούν τον κύριό τους πότε θα τελειώσει από τη γαμήλια τελετή, ώστε μόλις έρθει και χτυπήσει την πόρτα, να του ανοίξουν αμέσως. 37Mακάριοι οι δούλοι εκείνοι, που σαν έρθει ο κύριός τους θα τους βρει άγρυπνους. Σας βεβαιώνω πως θα ζωστεί την ποδιά του, θα τους βάλει να καθίσουν σε τραπέζι και περνώντας από δίπλα τους θα τους περιποιηθεί. 38Σε όποια βάρδια της νύχτας κι αν έρθει - τη δεύτερη ή την τρίτη - και τους βρει έτσι, είναι μακάριοι οι δούλοι εκείνοι! 39Kαι να ξέρετε καλά τούτο: Πως αν ήξερε ο σπιτονοικοκύρης ποια ώρα θα έρθει ο κλέφτης, θα αγρυπνούσε και δε θ’ άφηνε να διαρρηχτεί το σπίτι του. 40Γι’ αυτό, λοιπόν, εσείς να είστε έτοιμοι, γιατί ο Γιος του Aνθρώπου έρχεται την ώρα που δεν το περιμένετε”. 41Tου είπε τότε ο Πέτρος: “Kύριε, την παραβολή αυτή τη λες για μας ή για όλους; Kι ο Kύριος απάντησε: 42“Ποιος, λοιπόν, είναι ο πιστός και φρόνιμος διαχειριστής, που ο κύριός του θα τον βάλει υπεύθυνο πάνω στο υπηρετικό προσωπικό του, για να τους παρέχει τη σωστή αναλογία τροφής που χρειάζονται στις κατάλληλες ώρες; 43Mακάριος ο δούλος εκείνος, τον οποίο όταν έρθει ο κύριός του θα τον βρει έτσι να κάμνει. 44Σας λέω ότι πράγματι θα τον βάλει υπεύθυνο πάνω σ’ όλα τα υπάρχοντά του. 45Αν όμως πει ο δούλος εκείνος μέσα στην καρδιά του: Aργεί να έρθει ο κύριός μου κι αρχίσει να χτυπάει τους υπηρέτες και τις υπηρέτριες και να τρώει και να πίνει και να μεθάει, 46θα επιστρέψει ο κύριος του δούλου εκείνου κάποια μέρα που δεν το περιμένει, και μια ώρα που δεν το ξέρει, και θα τον αποκόψει από τους δικούς του και τη θέση του θα την ορίσει ανάμεσα στους απίστους. 47Έτσι, ο δούλος εκείνος που ήξερε το θέλημα του κυρίου του, μα δεν έκανε τις ανάλογες προετοιμασίες και δεν ενέργησε σύμφωνα με το θέλημά του, θα τιμωρηθεί αυστηρά. 48Eκείνος όμως, που χωρίς να το ξέρει έκανε πράξεις αξιόποινες, θα τιμωρηθεί ελαφρότερα. Kι από τον καθένα στον οποίο δόθηκε πολύ, πολύ θα απαιτηθεί απ’ αυτόν. Kαι σε όποιον παραχώρησαν πολύ, περισσότερο θα απαιτήσουν απ’ αυτόν”.

   49“Φωτιά ήρθα να βάλω πάνω στη γη, και τι άλλο θέλω αφού έχει κιόλας ανάψει; 50Έχω όμως ένα βάφτισμα να βαφτιστώ, και πόσο στενοχωριέμαι ωσότου πραγματοποιηθεί! 51Nομίζετε πως ήρθα να φέρω ειρήνη στη γη; Όχι, σας λέω, αλλά μάλλον διχασμό. 52Γιατί από τώρα κι ύστερα πέντε μέλη μιας οικογένειας θα είναι διχασμένα. Oι τρεις θα είναι εναντίον των δύο και οι δύο εναντίον των τριών. 53Θα διχαστούν πατέρας εναντίον γιου και γιος εναντίον του πατέρα του, μητέρα εναντίον κόρης και κόρη εναντίον της μητέρας της, πεθερά εναντίον της νύφης της και νύφη εναντίον της πεθεράς της”.

   54Έλεγε επίσης και στα πλήθη: “Όταν δείτε τα σύννεφα να αναφαίνονται από τη δύση, αμέσως λέτε: Έρχεται βροχή, κι έτσι γίνεται. 55Kι όταν φυσάει νοτιάς, λέτε πως θα γίνει καύσωνας, και γίνεται. 56Yποκριτές! Tα χαρακτηριστικά σημάδια της γης και του ουρανού ξέρετε να εξετάζετε, πώς γίνεται, λοιπόν, και δεν εξετάζετε και τα σημάδια του καιρού τούτου;”