[το όνομά της σημαίνει "χορηγός ζωής" ή "ζωή"]

Εβραϊκά:"Χαββά"

Όνομα που δόθηκε στην πρώτη γυναίκα από τον σύζυγό της Αδάμ μετά την πτώση, γιατί "ήταν η μητέρα πάντων των ζώντων" (Γένεση 3:20). Πλάστηκε από την πλευρά του Αδάμ την οποία πήρε ο Θεός όταν αυτός κοιμόταν (Γένεση 2:21). Γι αυτό και ονομάστηκε "ανδρίς", ότι δηλ. από τον άνδρα πάρθηκε (η μετάφραση των Εβδομήκοντα αναφέρει "γυνή") - διάβασε υποσημείωση [1]. Ο τρόπος με τον οποίο πλάστηκε η Εύα μας βοηθάει να κατανοήσουμε τη σχέση και την

ιερότητα του γάμου, σχέση η οποία υπερβαίνει και αυτή που υπάρχει μεταξύ γονέων και παιδιών (Γένεση 2:24).

Κατά το τρίτο κεφάλαιο του βιβλίου της Γένεσης, η Εύα παραπλανήθηκε από το φίδι, το οποίο την έπεισε να φάει από τον καρπό του δέντρου που βρισκόταν στη μέση του παραδείσου, παρά την απαγόρευση του Θεού. Έπεισε μάλιστα να κάνει το ίδιο και ο Αδάμ. Για την παρακοή της ο Θεός την τιμώρησε λέγοντας ότι "...θα γεννάς με πόνους τα παιδιά σου" (Γένεση 3:16), αν και προηγουμένως την παρηγόρησε λέγοντας ότι "το σπέρμα της γυναίκας θα συντρίψει το κεφάλι του φιδιού" (Γένεση 3:15).

Ο Αδάμ και η Εύα απέκτησαν γιους, τον Κάιν (Γένεση 4:1) και τον Άβελ (Γένεση 4:2), μετά το φόνο του οποίου και σε ηλικία 130 ετών απέκτησαν το Σηθ (Γένεση 5:3), καθώς επίσης και άλλους γιους και κόρες.

[1] Στα εβραϊκά η λέξη "γυναίκα" παράγεται ετυμολογικά από τη λέξη "άνδρας", όπως στα αρχαία ελληνικά η λέξη "ανδρίς" από τη λέξη "ανήρ".