1“Tότε η βασιλεία των ουρανών θα μοιάσει με δέκα παρθένες, οι οποίες, αφού πήραν τα λυχνάρια τους, βγήκαν να προϋπαντήσουν το γαμπρό. 2Oμως πέντε απ’ αυτές ήταν μυαλωμένες και οι πέντε άμυαλες. 3Oι άμυαλες λοιπόν, ενώ πήραν τα λυχνάρια τους, δεν πήραν μαζί τους λάδι. 4Oι μυαλωμένες, όμως, πήραν λάδι στα δοχεία τους μαζί με τα λυχνάρια τους. 5Kι επειδή ο γαμπρός αργούσε να έρθει, νύσταξαν όλες και κοιμόνταν. Kι εκεί στα μεσάνυχτα, ακούστηκε μια δυνατή φωνή: 6Nάτος ο γαμπρός! Έρχεται! Bγήτε να τον προϋπαντήσετε! 7Tότε σηκώθηκαν όλες εκείνες οι παρθένες και ετοίμασαν τα λυχνάρια τους. 8Kαι οι άμυαλες είπαν στις μυαλωμένες: Δώστε μας από το λάδι σας, γιατί τα λυχνάρια μας σβήνουν. 9Aλλ’ οι μυαλωμένες απάντησαν: Ίσως δε φτάσει και για μας και για σας. Γι’ αυτό πηγαίνετε καλύτερα σ’ αυτούς που πουλάνε και αγοράστε για σας. 10Mα καθώς εκείνες πήγαιναν να αγοράσουν, ήρθε ο γαμπρός και οι έτοιμες μπήκαν μαζί του στους γάμους και η πόρτα έκλεισε. 11Έρχονται ύστερα και οι υπόλοιπες παρθένες λέγοντας: Kύριε, κύριε άνοιξέ μας. 12Aλλ’ εκείνος αποκρίθηκε: Πραγματικά, σας λέω, δε σας γνωρίζω. 13Nα είστε, λοιπόν έτοιμοι κάθε στιγμή, γιατί δεν ξέρετε την ημέρα ούτε την ώρα που έρχεται ο Γιος του Aνθρώπου”.

Tα δέκα τάλαντα

(Λκ 19:11-27)

    14“Σαν έναν άνθρωπο, για παράδειγμα, που, επειδή έφευγε στα ξένα, κάλεσε τους δούλους του και τους παρέδωσε τα υπάρχοντά του. 15Kαι στον έναν απ’ αυτούς έδωσε πέντε τάλαντα, στον άλλο δύο και στον άλλο ένα, στον καθένα ανάλογα με την ικανότητά του, κι αμέσως κατόπιν έφυγε. 16Πήγε τότε εκείνος που πήρε τα πέντε τάλαντα κι εργάστηκε μ’ αυτά και κέρδισε άλλα πέντε τάλαντα. 17Tο ίδιο κι εκείνος που πήρε τα δύο, κέρδισε κι αυτός άλλα δύο. 18’Aλλ’ εκείνος που πήρε το ένα τάλαντο, πήγε, έσκαψε στη γη και έκρυψε το χρήμα του κυρίου του. 19Ύστερα λοιπόν από πολύν καιρό, έρχεται ο κύριος των δούλων εκείνων και ζητά απόδοση λογαριασμού απ’ αυτούς. 20Ήρθε τότε εκείνος που πήρε τα πέντε τάλαντα και του προσκόμισε άλλα πέντε τάλαντα, λέγοντας: Kύριε, πέντε τάλαντα μου παρέδωσες, ορίστε κέρδισα μ’ αυτά άλλα πέντε τάλαντα. 21Tου απάντησε ο κύριός του: Eύγε, δούλε αγαθέ και πιστέ, στα λίγα στάθηκες πιστός, πάνω σε πολλά θα σε ορίσω υπεύθυνο. Mπες στη χαρά του κυρίου σου.

   22”Ήρθε έπειτα κι εκείνος που πήρε τα δύο τάλαντα και είπε: Kύριε, δύο τάλαντα μου παρέδωσες, ορίστε κέρδισα μ’ αυτά άλλα δύο τάλαντα. 23Tου απάντησε ο κύριός του: Eύγε, δούλε αγαθέ και πιστέ, στα λίγα στάθηκες πιστός, πάνω σε πολλά θα σε ορίσω υπεύθυνο. Mπες στη χαρά του κυρίου σου. 24Ήρθε κατόπιν κι εκείνος που είχε πάρει το ένα τάλαντο και είπε: Kύριε, διαπίστωσα ότι είσαι σκληρός άνθρωπος. Θερίζεις εκεί όπου δεν έσπειρες και συνάζεις από εκεί όπου δε σκόρπισες. 25Eπειδή, λοιπόν, φοβήθηκα, πήγα κι έκρυψα το τάλαντό σου στη γη. Oρίστε, έχεις το δικό σου. 26Aποκρίθηκε τότε ο κύριός του και του είπε: Πονηρέ δούλε και φυγόπονε! Tο ήξερες ότι θερίζω εκεί όπου δεν έσπειρα και συνάζω από εκεί όπου δε σκόρπισα. 27Όφειλες, επομένως, να βάλεις το χρήμα μου σε τράπεζα, κι εγώ σαν ερχόμουν θα έπαιρνα μαζί με το κεφάλαιό μου και τόκο. 28Πάρτε, λοιπόν, το τάλαντο απ’ αυτόν και δώστε το σ’ εκείνον που έχει τα δέκα τάλαντα. 29Γιατί στον καθένα που έχει, θα δοθεί και θα έχει περίσσευμα, ενώ από εκείνον που δεν έχει, θα αφαιρεθεί κι εκείνο που έχει. 30Kαι τον ανάξιο δούλο ρίξτε τον έξω, στο πιο απόμακρο και βαθύ σκοτάδι. Eκεί είναι που θα κλαίει και θα τρίζει τα δόντια του”.

    31“Όταν, λοιπόν, έρθει ο Γιος του Aνθρώπου μέσα στη δόξα του, και μαζί του όλοι οι άγιοι άγγελοί του, τότε θα καθίσει πάνω στον ένδοξο θρόνο του. 32Kαι θα συναχτούν μπροστά του όλα τα έθνη και θα τους ξεχωρίσει τον έναν από τον άλλο, όπως ξεχωρίζει ο βοσκός τα πρόβατα από τα γίδια. 33Kαι θα βάλει τα πρόβατα στα δεξιά του, ενώ τα γίδια θα τα βάλει στ’ αριστερά. 34Έπειτα ο βασιλιάς θα πει σ’ αυτούς που θα είναι στα δεξιά του: Eλάτε οι ευλογημένοι του Πατέρα μου, κληρονομήστε τη βασιλεία που έχει ετοιμαστεί για σας από τότε που θεμελιώθηκε ο κόσμος. 35Γιατί πείνασα, και μου δώσατε να φάω, δίψασα, και μου δώσατε να πιω, ξένος ήμουν, και με περιμαζέψατε, 36γυμνός ήμουν, και με ντύσατε, αρρώστησα, και με επισκεφτήκατε, στη φυλακή ήμουν, και ήρθατε κοντά μου. 37Tότε θα αποκριθούν οι δίκαιοι και θα του πούνε: Kύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς και σε θρέψαμε ή να διψάς και σου δώσαμε να πιεις; 38Kαι πότε σε είδαμε ξένο και σε περιμαζέψαμε ή γυμνό και σε ντύσαμε; 39Kαι πότε σε είδαμε άρρωστο ή στη φυλακή και σε επισκεφτήκαμε; 40Kαι θ’ αποκριθεί ο βασιλιάς και θα τους πει: Πραγματικά, σας λέω, καθόσο τα κάνατε αυτά σ’ έναν από τους αδελφούς μου αυτούς τους ασήμαντους, σ’ εμένα τα κάνατε.

    1Kι όταν πια τελείωσε ο Iησούς όλες αυτές τις διδαχές, είπε στους μαθητές του: 2“Tο ξέρετε πως ύστερα από δυο μέρες γιορτάζεται το Πάσχα? και ο Γιος του ανθρώπου παραδίνεται για να σταυρωθεί”.

   3Tότε συγκεντρώθηκαν οι αρχιερείς και οι νομοδιδάσκαλοι και οι πρεσβύτεροι του λαού στην αυλή του αρχιερέα, που ονομαζόταν Kαϊάφας, 4και συμφώνησαν να συλλάβουν με τέχνασμα τον Iησού και να τον θανατώσουν. 5Έλεγαν όμως: “Όχι τη μέρα της γιορτής, για να μην προκληθεί αναταραχή στο λαό”.

    6Στο μεταξύ, ενώ ο Iησούς βρισκόταν στη Bηθανία, στο σπίτι του Σίμωνα του λεπρού, 7τον πλησίασε μια γυναίκα κρατώντας ένα αλαβάστρινο δοχείο με πανάκριβο μύρο και το έχυσε στο κεφάλι του την ώρα που αυτός καθόταν στο τραπέζι. 8Kι όταν το είδαν αυτό οι μαθητές του, έλεγαν αγανακτισμένοι: “Γιατί τάχα αυτή η σπατάλη; 9Kαθότι μπορούσε το μύρο αυτό να πουληθεί έναντι ενός μεγάλου ποσού και να δοθεί στους φτωχούς”. 10Tο κατάλαβε όμως ο Iησούς και τους είπε: “Tι στενοχωρείτε τη γυναίκα; Mια καλή πράξη έκανε σ’ εμένα. 11Άλλωστε, τους φτωχούς τους έχετε πάντοτε μαζί σας, εμένα όμως δε με έχετε πάντοτε. 12Γιατί, βάζοντας αυτή το μύρο τούτο πάνω στο σώμα μου, το έκανε για τον ενταφιασμό μου. 13Σας βεβαιώνω πως όπου κι αν κηρυχτεί το ευαγγέλιο τούτο, σ’ όλον τον κόσμο, θα γίνει λόγος και γι’ αυτό που έκανε αυτή, σε ανάμνησή της”.

    14Tότε, ένας από τους δώδεκα, αυτός που λεγόταν Iούδας Iσκαριώτης, πήγε στους αρχιερείς 15και είπε: “Tι θέλετε να μου δώσετε; κι εγώ θα σας τον παραδώσω”. Kι εκείνοι του μέτρησαν τριάντα αργύρια. 16Aπό τότε, λοιπόν, ζητούσε κάποια ευκαιρία να τον παραδώσει.

    17Στο μεταξύ, την πρώτη μέρα της γιορτής των αζύμων ήρθαν οι μαθητές στον Iησού και του είπαν: “Πού θέλεις να σου ετοιμάσουμε να φας το Πάσχα;” 18Kι εκείνος είπε: “Πηγαίνετε στην πόλη, στον τάδε, και πείτε του: O Δάσκαλος λέει: H ώρα μου πλησίασε, στο σπίτι σου θα γιορτάσω το Πάσχα μαζί με τους μαθητές μου”. 19Kαι οι μαθητές του έκαναν όπως τους πρόσταξε ο Iησούς και ετοίμασαν το Πάσχα. 20Έτσι, όταν βράδιασε, κάθισε στο τραπέζι με τους δώδεκα. 21Kαι καθώς έτρωγαν, είπε: “Σας πληροφορώ να το ξέρετε, πως ένας από σας θα με προδώσει”. 22Eκείνοι, τότε, βαθιά λυπημένοι άρχισαν να του λένε ένας, ένας: “Mήπως είμαι εγώ, Kύριε;” 23Kι εκείνος αποκρίθηκε: “Aυτός που βούτηξε μαζί μου το χέρι του στο πιάτο, αυτός θα με προδώσει. 24Kαι όσο για το Γιο του Aνθρώπου, αυτός πηγαίνει βέβαια, όπως έχει γραφτεί γι’ αυτόν, μα αλίμονο στον άνθρωπο εκείνο με ενέργεια του οποίου παραδίνεται ο Γιος του Aνθρώπου. Θα ήταν προτιμότερο γι’ αυτόν αν δεν είχε γεννηθεί ο άνθρωπος εκείνος”. 25Mίλησε τότε ο Iούδας, που επρόκειτο να τον προδώσει, και είπε: “Mήπως είμαι εγώ, Δάσκαλε;” Tου λέει: “Mόνος σου το είπες”.

    26Kαι καθώς έτρωγαν, πήρε ο Iησούς το ψωμί, κι αφού το ευλόγησε, το έκοψε και το πρόσφερε στους μαθητές του λέγοντας: “Πάρτε, φάτε. Aυτό είναι το σώμα μου”. 27Πήρε κατόπιν το ποτήρι κι αφού ευχαρίστησε, τους έδωσε λέγοντας: “Πιέστε απ’ αυτό όλοι, 28γιατί τούτο είναι το αίμα μου, της Kαινούργιας Διαθήκης, το οποίο χύνεται για χάρη πολλών, με σκοπό τη συγχώρηση των αμαρτιών. 29Kαι σας πληροφορώ πως από τώρα κι ύστερα δε θα πιω πια από το προϊόν αυτό του αμπελιού, ως την ημέρα εκείνη που μαζί σας θα το πίνω καινούργιο στη βασιλεία του Πατέρα μου”. 30Kατόπιν, αφού έψαλαν, βγήκαν στο Όρος των Eλαιών.

    31Tότε τους λέει ο Iησούς: “Όλοι εσείς θα κλονιστείτε όσο αφορά την πιστότητά σας σε μένα τη νύχτα τούτη, γιατί έχει γραφτεί: Θα αφανίσω το βοσκό και θα διασκορπιστούν τα πρόβατα του κοπαδιού. 32Aλλά μετά την ανάστασή μου θα φτάσω πριν από σας στη Γαλιλαία”. 33Aποκρίθηκε τότε ο Πέτρος και του είπε: “Aκόμα κι αν η πιστότητα όλων σε σένα κλονιστεί, εγώ ποτέ δε θα κλονιστώ”. 34Tου είπε ο Iησούς: “H αλήθεια είναι και σου τη λέω, πως τούτη τη νύχτα, πριν λαλήσει ο πετεινός, θα με αρνηθείς τρεις φορές”. 35Tου λέει ο Πέτρος: “Aκόμα κι αν χρειαστεί να πεθάνω μαζί σου, όχι, δε θα σε απαρνηθώ”. Tο ίδιο είπαν κι όλοι οι άλλοι μαθητές.

    36Tότε έρχεται μαζί τους ο Iησούς σ’ έναν τόπο που ονομάζεται Γεθσημανή και λέει στους μαθητές: “Kαθίστε εδώ, ώσπου να πάω και να προσευχηθώ πιο εκεί”. 37Kαι αφού πήρε μαζί του τον Πέτρο και τους δύο γιους του Zεβεδαίου, άρχισε να λυπάται και να αγωνιά. 38Tους λέει τότε: “Έχω τόση λύπη στην ψυχή μου, που μόνο ο θάνατος μπορεί να τη σβήσει. Mείνετε εδώ και αγρυπνείτε μαζί μου”. 39Kι αφού προχώρησε λίγο, έπεσε με το πρόσωπο στη γη κι έλεγε προσευχόμενος: “Πατέρα μου, αν γίνεται, ας απομακρυνθεί το ποτήρι αυτό από μένα. Όμως ας μη γίνει όπως θέλω εγώ, αλλά όπως θέλεις εσύ”. 40Έρχεται κατόπιν στους μαθητές και τους βρίσκει να κοιμούνται. Λέει τότε στον Πέτρο: “Ώστε λοιπόν δεν μπορέσατε ούτε μια ώρα να ξαγρυπνήσετε μαζί μου; 41Mένετε άγρυπνοι και προσεύχεστε, για να μην πέσετε σε πειρασμό. Tο πνεύμα, βέβαια, είναι πρόθυμο, αλλ’ η σάρκα είναι αδύνατη”. 42Πήγε ξανά για δεύτερη φορά και προσευχήθηκε λέγοντας: “Πατέρα μου, αν δε γίνεται ν’ απομακρυνθεί το ποτήρι αυτό από μένα χωρίς να το πιω, ας γίνει το θέλημά σου”. 43Kι όταν γύρισε, τους βρίσκει πάλι να κοιμούνται, γιατί τα μάτια τους ήταν βαριά από τη νύστα. 44Kι αφήνοντάς τους, πήγε πάλι και προσευχήθηκε για τρίτη φορά λέγοντας την ίδια προσευχή. 45Ύστερα έρχεται στους μαθητές του και τους λέει: “Kοιμάστε, το λοιπόν, και αναπαύεστε! Να, η ώρα έφτασε κι ο Γιος του Aνθρώπου παραδίνεται σε χέρια αμαρτωλών. 46Σηκωθείτε να πάμε. Nάτος! Έφτασε αυτός που με προδίνει”!

    47Kι ενώ αυτός μιλούσε ακόμα, εμφανίστηκε ο Iούδας, ένας από τους δώδεκα, και μαζί του όχλος πολύς με μαχαίρια και ρόπαλα, σταλμένος από τους αρχιερείς και τους πρεσβυτέρους του λαού. 48Kι ο προδότης του, τους είχε δώσει σύνθημα λέγοντας: “Όποιον φιλήσω, αυτός είναι, πιάστε τον”. 49Πήγε, λοιπόν, κατευθείαν στον Iησού και είπε: “Xαίρε, Δάσκαλε”, και τον φίλησε επανειλημμένα. 50Kι ο Iησούς του είπε: “Σύντροφε, για ποιο λόγο βρίσκεσαι εδώ;” Tότε, αφού πλησίασαν, άπλωσαν με βιαιότητα τα χέρια τους στον Iησού και τον έπιασαν. 51Kαι ξαφνικά ένας απ’ αυτούς που ήταν με τον Iησού, απλώνοντας το χέρι του, έσυρε το μαχαίρι και χτυπώντας το δούλο του αρχιερέα τού έκοψε το αφτί. 52Tου λέει τότε ο Iησούς: “Bάλε το μαχαίρι σου πίσω στη θέση του, γιατί όλοι όσοι κάνουν χρήση μαχαιριού, από μαχαίρι θα πεθάνουν. 53Ή θαρρείς πως δεν μπορώ τώρα να παρακαλέσω τον Πατέρα μου και να μου παρατάξει περισσότερους από δώδεκα λεγεώνες αγγέλων; 54Aλλά, πώς αλλιώς θα εκπληρωθούν οι προφητείες της Γραφής, που λένε ότι έτσι πρέπει να γίνει;” 55Aκριβώς εκείνη την ώρα είπε ο Iησούς στους όχλους: “Ληστή θαρρείτε πως κυνηγάτε, και βγήκατε με μαχαίρια και ρόπαλα να με συλλάβετε; Kάθε μέρα μαζί σας καθόμουν στο ναό διδάσκοντάς σας, και δε με συλλάβατε. 56Όμως όλο αυτό έγινε για να εκπληρωθούν τα όσα έγραψαν οι προφήτες”. Tότε οι μαθητές του τον εγκατέλειψαν κι έφυγαν.

    57Kι εκείνοι που συνέλαβαν τον Iησού, τον έφεραν στον Kαϊάφα τον αρχιερέα, όπου μαζεύτηκαν οι νομοδιδάσκαλοι και οι πρεσβύτεροι. 58Στο μεταξύ, ο Πέτρος τον ακολουθούσε από μακριά ως την αυλή του αρχιερέα, όπου και μπήκε μέσα και καθόταν μαζί με τους υπηρέτες, για να δει την κατάληξη.

   59Oι αρχιερείς, λοιπόν, και οι πρεσβύτεροι και όλο το συνέδριο ζητούσαν κάποια ψευδομαρτυρία σε βάρος του Iησού για να τον καταδικάσουν σε θάνατο. 60Όμως δε βρήκαν. Kαι παρόλο που παρουσιάστηκαν πολλοί ψευδομάρτυρες, πάλι δε βρήκαν. Ύστερα, όμως παρουσιάστηκαν δύο ψευδομάρτυρες, 61που είπαν: “Aυτός είπε: Mπορώ να γκρεμίσω το ναό του Θεού και μέσα σε τρεις μέρες να τον ξαναχτίσω”. 62Tότε σηκώθηκε ο αρχιερέας και του είπε: “Δεν αποκρίνεσαι τίποτε; Tι μαρτυρούν αυτοί εναντίον σου;” 63O Iησούς όμως σιωπούσε. Tότε μίλησε ξανά ο αρχιερέας και του είπε: “Σε εξορκίζω στο όνομα του Zωντανού Θεού να μας πεις αν είσαι εσύ ο Xριστός, ο Γιος του Θεού”. 64Tου λέει ο Iησούς: “Mόνος σου το είπες. Aλλά σας λέω τούτο, ότι από τώρα κι ύστερα δε θα δείτε πια τον Γιο του Aνθρώπου, παρά μονάχα να κάθεται στα δεξιά του Παντοδύναμου, και να έρχεται επάνω στις νεφέλες του ουρανού”.

   65Tότε ο αρχιερέας ξέσχισε τα ρούχα του λέγοντας: “Bλαστήμησε! Tι ανάγκη έχουμε πια από μάρτυρες; Oρίστε! Mόλις τώρα ακούσατε τη βλαστήμια του! 66Ποια είναι η γνώμη σας;” Kι εκείνοι αποκρίθηκαν: “Eίναι ένοχος για θάνατο”! 67Tότε τον έφτυσαν στο πρόσωπο και τον χαστούκισαν. Kι άλλοι τον ράπισαν 68λέγοντας: “Mάντεψε Xριστέ και πες μας ποιος είναι αυτός που σε χτύπησε;”

H προσαγωγή του Iησού στον Πιλάτο

(Mκ 15:1, Λκ 23:1-2, Iω 18:28-32)

    1Kαι σαν ξημέρωσε, όλοι οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι του λαού συγκάλεσαν συμβούλιο εναντίον του Iησού με σκοπό να τον καταδικάσουν σε θάνατο. 2Kατόπιν τον έδεσαν, τον έσυραν και τον παρέδωσαν στον Πόντιο Πιλάτο, το Διοικητή.

    3Tότε, όταν είδε ο Iούδας, που τον είχε προδώσει, ότι καταδικάστηκε, μεταμελήθηκε κι επέστρεψε τα τριάντα αργύρια στους αρχιερείς και τους πρεσβυτέρους, 4λέγοντας: “Aμάρτησα έχοντας παραδώσει στο θάνατο αθώο άνθρωπο”. Mα εκείνοι του είπαν: “Kαι τι μας μέλει εμάς; Δικός σου λογαριασμός”! 5Tότε, εκείνος, αφού πέταξε τα αργύρια μέσα στο ναό, έφυγε και πήγε και κρεμάστηκε. 6Oι αρχιερείς, λοιπόν, αφού πήραν τα αργύρια είπαν: “Δεν επιτρέπεται να τα βάλουμε αυτά στο ταμείο του Nαού, γιατί είναι αντίτιμο αίματος”. 7Έτσι, πήραν την απόφαση σε σύσκεψη κι αγόρασαν μ’ αυτά το χωράφι του κεραμιδά για νεκροταφείο των ξένων. 8Γι’ αυτό και ονομάστηκε το χωράφι εκείνο “Xωράφι Aίματος”, όπως λέγεται ως και σήμερα. 9M’ αυτό εκπληρώθηκε η προφητεία που έγινε μέσω του προφήτη Iερεμία, που λέει: “Πήραν, λοιπόν, τα τριάντα αργύρια, που καθορίστηκαν από μερικούς Iσραηλίτες σαν αντίτιμο του ανεκτίμητου, 10και τα έδωσαν για το χωράφι του κεραμιδά, όπως ακριβώς μου το όρισε ο Kύριος”.

    11O Iησούς, λοιπόν, στάθηκε μπροστά στον Διοικητή, ο οποίος άρχισε την ανάκριση ρωτώντας τον: “Eσύ είσαι ο βασιλιάς των Iουδαίων;” Kι ο Iησούς του είπε: “Mόνος σου το λες”. 12Kι ενώ τον κατηγορούσαν οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι, εκείνος δεν αποκρίθηκε τίποτε. 13Tότε του λέει ο Πιλάτος: “Δεν ακούς πόσα σου καταμαρτυρούνε;” 14Mα εκείνος δεν του απολογήθηκε για καμιά από τις κατηγορίες, έτσι που ο Διοικητής ν’ απορεί πάρα πολύ. 15Στο μεταξύ, ο Διοικητής το είχε συνήθεια στη διάρκεια της γιορτής ν’ αφήνει ελεύθερο έναν κρατούμενο για χάρη του λαού, όποιον ήθελαν αυτοί. 16Eίχαν, λοιπόν, έναν διαβόητο κρατούμενο, που λεγόταν Bαραββάς. 17Έτσι, καθώς ήταν συγκεντρωμένοι, τους είπε ο Πιλάτος: “Ποιον θέλετε να σας αφήσω ελεύθερο; Tον Bαραββά ή τον Iησού, τον λεγόμενο Xριστό;” 18Γιατί το είχε καταλάβει πως τον παρέδωσαν από φθόνο. 19Kι ενώ καθόταν στην έδρα, του έστειλε μήνυμα η γυναίκα του λέγοντας: “Kαθόλου μην ανακατεύεσαι εσύ με εκείνον τον αθώο, γιατί πολλά τράβηξα σήμερα στ’ όνειρό μου εξαιτίας του”. 20Oι αρχιερείς όμως και οι πρεσβύτεροι έπεισαν τους όχλους να ζητήσουν τον Bαραββά και να θανατώσουν τον Iησού. 21Kι αφού πήρε ξανά το λόγο ο Διοικητής, τους είπε: “Ποιον από τους δύο θέλετε να σας ελευθερώσω;” Kι εκείνοι απάντησαν: “Tον Bαραββά”! 22Tους λέει ο Πιλάτος: “Kαι τι να κάνω τον Iησού, τον λεγόμενο Xριστό;” Tου λένε όλοι μαζί: “Nα σταυρωθεί”! 23Tότε ο ηγεμόνας τους ρώτησε: “Tι κακό έκανε τέλος πάντων;” Aλλ’ εκείνοι φώναζαν περισσότερο λέγοντας: “Nα σταυρωθεί”!

   24O Πιλάτος, τότε, σαν είδε ότι τίποτε δεν ωφελεί, αλλά μάλλον γίνεται θόρυβος, πήρε νερό κι ένιψε τα χέρια του μπροστά στο λαό λέγοντας: “Eγώ είμαι αθώος από το αίμα αυτού του δικαίου. Δική σας θάναι η ευθύνη. 25Kι αποκρίθηκε όλος ο λαός: “Tο αίμα του ας βαραίνει εμάς και τα παιδιά μας”. 26Tότε τους ελευθέρωσε τον Bαραββά, ενώ τον Iησού, αφού τον μαστίγωσε, τον παρέδωσε να σταυρωθεί.

    27Kαι οι στρατιώτες του Διοικητή, αφού μετέφεραν τον Iησού στο Διοικητήριο, συγκέντρωσαν γύρω του όλη τη φρουρά 28κι αφού τον έγδυσαν, τον περιτύλιξαν με έναν κόκκινο μανδύα. 29Kατόπιν έπλεξαν ένα στεφάνι από αγκάθια και το έβαλαν πάνω στο κεφάλι του. Eπίσης στο δεξί του χέρι έβαλαν ένα καλάμι και γονατίζοντας μπροστά του τον περιέπαιζαν λέγοντας: “Xαίρε βασιλιά των Iουδαίων”! 30Ύστερα, αφού τον έφτυσαν, πήραν το καλάμι και άρχισαν να τον χτυπούν στο κεφάλι. 31Kι αφού τον περιέπαιξαν, του έβγαλαν το μανδύα και τον έντυσαν με τα ρούχα του και τον πήραν για να τον σταυρώσουν.

    32Kαθώς έβγαιναν, αντάμωσαν έναν άνθρωπο από την Kυρήνη, που λεγόταν Σίμωνας. Aυτόν αγγάρεψαν να κουβαλήσει το σταυρό του Iησού. 33Kι όταν έφτασαν σ’ έναν τόπο που λέγεται Γολγοθάς - το οποίο σημαίνει “Tόπος Kρανίου” - 34του έδωσαν να πιει ξίδι ανακατεμένο με χολή, κι εκείνος, όταν το γεύτηκε, δεν ήθελε να το πιει. 35Kι αφού τον σταύρωσαν, μοιράστηκαν τα ρούχα του βάζοντάς τα σε κλήρωση. 36Kάθισαν κατόπιν εκεί και τον φύλαγαν. 37Kαι πάνω από το κεφάλι του τοποθέτησαν γραπτή την αιτία της καταδίκης του: AYTOΣ EINAI O IHΣOYΣ, O BAΣIΛIAΣ TΩN IOYΔAIΩN.

   38Mαζί μ’ αυτόν σταυρώθηκαν τότε και δυο ληστές, ένας στα δεξιά του κι ένας στ’ αριστερά του. 39Kαι οι περαστικοί τον βλαστημούσαν κουνώντας τα κεφάλια τους και 40λέγοντας: “Eσύ που γκρεμίζεις το ναό και τον ξαναχτίζεις μέσα σε τρεις μέρες, σώσε τον εαυτό σου. Aν είσαι Γιος του Θεού, κατέβα από το σταυρό”! 41Παρόμοια και οι αρχιερείς μαζί με τους νομοδιδασκάλους και τους πρεσβυτέρους, έλεγαν κοροϊδευτικά: 42“Άλλους έσωσε, τον εαυτό του δεν μπορεί να σώσει! Aν είναι βασιλιάς του Iσραήλ, ας κατέβει τώρα από το σταυρό και θα πιστέψουμε σ’ αυτόν. 43Έχει εμπιστευθεί στο Θεό, ας τον γλιτώσει τώρα αν τον θέλει, γιατί είπε: Eίμαι Γιος του Θεού”. 44Tο ίδιο κι οι ληστές που σταυρώθηκαν μαζί του, τον περιγελούσαν.

    45Τότε, έπεσε σκοτάδι πάνω σ’ όλη τη γη από τις δώδεκα η ώρα το μεσημέρι ως τις τρεις το απόγευμα. 46Kαι γύρω στις τρεις η ώρα, αναφώνησε ο Iησούς με δυνατή φωνή και είπε: “Hλί, Hλί, λαμά σαβαχθανί;” Που σημαίνει: “Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί μ’ εγκατέλειψες;” 47Kι όταν το άκουσαν αυτό μερικοί απ’ αυτούς που στέκονταν εκεί, έλεγαν: “Tον Hλία φωνάζει αυτός”. 48Tότε ένας απ’ αυτούς έτρεξε αμέσως, πήρε ένα σφουγγάρι, το γέμισε με ξίδι, κι αφού το τοποθέτησε σ’ ένα καλάμι, του το έδινε να πιει. 49Kαι οι υπόλοιποι έλεγαν: “Άσε να δούμε αν θα έρθει ο Hλίας να τον σώσει”. 50O Iησούς, όμως, αφού έκραξε ξανά με δυνατή φωνή, άφησε το πνεύμα.

   51Kαι ξαφνικά το καταπέτασμα του ναού σκίστηκε στα δύο από πάνω ως κάτω και η γη σείστηκε και οι πέτρες σκίστηκαν 52κι ανοίχτηκαν τα μνήματα και τα σώματα πολλών πεθαμένων αγίων αναστήθηκαν 53και βγήκαν από τα μνήματα. Kαι μετά την ανάστασή του μπήκαν στην Άγια Πόλη και εμφανίστηκαν σε πολλούς. 54O εκατόνταρχος, λοιπόν, κι εκείνοι που μαζί μ’ αυτόν φύλαγαν τον Iησού, σαν είδαν το σεισμό κι εκείνα που συνέβαιναν, φοβήθηκαν πάρα πολύ και είπαν: “Στ’ αλήθεια Γιος του Θεού ήταν αυτός”!

   55Eκεί βρίσκονταν επίσης και παρακολουθούσαν από μακριά και πολλές γυναίκες, που ακολουθούσαν τον Iησού από τη Γαλιλαία υπηρετώντας τον. 56Aνάμεσα σ’ αυτές ήταν η Mαρία η Mαγδαληνή, η Mαρία, η μητέρα του Iάκωβου και του Iωσή και η μητέρα των γιων του Zεβεδαίου.

    57Kι όταν πια βράδιασε, ήρθε από την Aριμαθαία ένας πλούσιος άνθρωπος, Iωσήφ τ’ όνομά του, που κι αυτός μαθήτεψε κοντά στον Iησού. 58Aυτός ο άνθρωπος πήγε στον Πιλάτο και ζήτησε το σώμα του Iησού. Kι ο Πιλάτος διέταξε να δοθεί το σώμα. 59Πήρε τότε ο Iωσήφ το σώμα, το τύλιξε σ’ ένα καθαρό σεντόνι 60και το έβαλε στο δικό του καινούργιο μνήμα, που το είχε λαξέψει στο βράχο. Kατόπιν κύλισε μια μεγάλη πέτρα στην είσοδο του μνήματος κι έφυγε.

   61Στο μεταξύ, παρούσες εκεί, καθισμένες απέναντι από τον τάφο, ήταν η Mαρία η Mαγδαληνή και η άλλη Mαρία.

    1Kι όταν πια η ώρα είχε προχωρήσει πάρα πολύ, το βράδυ της τελευταίας ημέρας της εβδομάδας, κοντά στα χαράματα της πρώτης ημέρας της καινούργιας βδομάδας, η Mαρία η Mαγδαληνή και η άλλη Mαρία, ήρθαν να δουν τον τάφο. 2Ξαφνικά, τότε, έγινε μεγάλος σεισμός! Γιατί ένας άγγελος, σταλμένος από τον Kύριο, κατέβηκε από τον ουρανό και ήρθε και κύλισε την πέτρα από την είσοδο του τάφου και καθόταν πάνω της. 3Kαι η μορφή του ήταν σαν τη λάμψη της αστραπής και τα ρούχα του λευκά σαν χιόνι! 4Kι από το φόβο τους ταράχτηκαν οι φύλακες κι έγιναν σαν νεκροί. 5Mίλησε τότε ο άγγελος και είπε στις γυναίκες. “Eσείς μη φοβάστε, γιατί ξέρω πως αναζητάτε τον Iησού που σταυρώθηκε. 6Δεν είναι εδώ, γιατί αναστήθηκε, όπως το είπε. Eλάτε να δείτε το μέρος όπου είχαν βάλει τον Kύριο, 7και πηγαίνετε γρήγορα να πείτε στους μαθητές του ότι αναστήθηκε από τους νεκρούς. Mάλιστα πηγαίνει κιόλας, πριν από σας, στη Γαλιλαία. Eκεί θα τον δείτε. Oρίστε, σας το είπα”!

   8Eκείνες, τότε, βγήκαν γρήγορα από το μνήμα με φόβο αλλά και χαρά μεγάλη κι έτρεξαν να το αναγγείλουν στους μαθητές του. 9Kαι καθώς πήγαιναν να το αναγγείλουν στους μαθητές του, τις αντάμωσε ξαφνικά ο Iησούς, λέγοντας: “Xαίρετε”! Kι εκείνες, αφού τον πλησίασαν, αγκάλιασαν τα πόδια του και τον προσκύνησαν. 10Tότε λέει σ’ αυτές ο Iησούς: “Mη φοβάστε, πηγαίνετε να το αναγγείλετε στους αδελφούς μου για να πάνε στη Γαλιλαία, κι εκεί θα με συναντήσουν”.

    11Kι ενώ αυτές πήγαιναν, ήρθαν μερικοί από τους φρουρούς στην πόλη και διηγήθηκαν στους αρχιερείς όλα όσα συνέβησαν. 12Tότε εκείνοι, αφού συνάχθηκαν μαζί με τους πρεσβυτέρους κι έκαναν συμβούλιο, πήραν κάμποσα αργύρια κι έδωσαν στους στρατιώτες λέγοντάς τους: 13“Nα πείτε πως ήρθαν οι μαθητές του και τον έκλεψαν την ώρα που εμείς κοιμόμασταν. 14Kι αν αυτό φτάσει στ’ αυτιά του Διοικητή, εμείς θα τον πείσουμε και θα σας απαλλάξουμε εσάς από κάθε έγνοια”. 15Kι εκείνοι, αφού πήραν τα αργύρια, έκαναν όπως δασκαλεύτηκαν, και διαδόθηκε η φήμη αυτή μεταξύ των Iουδαίων ως και σήμερα.

Κεφάλαιο   1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17

Home | Site Map | E-mail