Ελληνικό Χριστιανικό Portal - Greek Christian Portal  
Home Προφίλ Site Map Email
 
 

Απολογητική

Sign my GuestBook

View my GuestBook

 
 

Δωρητές οργάνων: η θέση του Χριστιανού

j0115836.gif (173 bytes) j0115836.gif (173 bytes) j0115836.gif (173 bytes)

j0115836.gif (173 bytes)
j0115836.gif (173 bytes)

Ιστορία–Εξέλιξη | Πρακτική διαδικασία | Νομικά και ηθικά προβλήματα

Χριστιανική ηθική άποψη | Συμπεράσματα


 

[j0115836.gif (173 bytes) ] Ιστορία – Εξέλιξη

Πριν από μερικά χρόνια κάποιος καθηγητής μας στην Ιατρική Σχολή της Αθήνας προέβλεπε χαριτολογώντας, ότι στο τέλος του αιώνα μας τα νοσοκομεία θα έχουν μετατραπεί σε σταθμούς αλλαγής ανθρώπινων ανταλλακτικών.

Όλοι γελάσαμε με την παραδοξολογία του, που έκρυβε όμως, αρκετή δόση αλήθειας.

Είχαν τότε ήδη αρχίσει να γίνονται οι πρώτες μεταμοσχεύσεις νεφρών στη χώρα μας, ενώ σε εξειδικευμένα κέντρα του εξωτερικού είχαν πραγματοποιηθεί κι αρκετές μεταμοσχεύσεις καρδιάς.

Τα αποτελέσματα των μεταμοσχεύσεων της εποχής εκείνης ήταν μάλλον μέτρια αλλά κατάφεραν να προσφέρουν επιβίωση σε βαριά καταδικασμένους καρδιοπαθείς και να δώσουν μία καλύτερη ποιότητα ζωής σε ασθενείς με τελικό στάδιο νεφρικής ανεπάρκειας, που ζούσαν εξαρτημένοι από τα μηχανήματα αιμοκάθαρσης.

Πολύ περισσότερο, όμως, έδωσαν την ελπίδα σε όλους μας για μια οριστική θεραπεία πολλών αρρώστων με κατεστραμμένα ή ανεπαρκή λιγότερο ή περισσότερο ζωτικά όργανα, όπως το συκώτι, η καρδιά, οι πνεύμονες, οι νεφροί, το πάγκρεας, οι κερατοειδείς, χιτώνες των ματιών, ο μυελός των οστών κ.α.

Στα 20 επόμενα χρόνια που πέρασαν φαίνεται ότι οι ελπίδες κατά πολύ δικαιώθηκαν. Οι πρόοδοι στην ανοσολογία και τα νέα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα, ελάττωσαν τις απορρίψεις των μοσχευμάτων, βελτιώνοντας θεαματικά την πρόγνωση της τελικοσταδιακής καρδιοαναπνευστικής, νεφρικής ή ηπατικής ανεπάρκειας και πολλών επίσης κακοηθών αιματολογικών νοσημάτων.

Πρόσφατες στατιστικές από διάφορα κέντρα δίνουν σήμερα ένα ποσοστό επιτυχίας 85% για εν λειτουργία μεταμοσχευμένους νεφρούς επί 2 συνεχή έτη και ένα ποσοστό επιβίωσης 95% στο αντίστοιχο διάστημα. Εντυπωσιακά είναι επίσης τα αποτελέσματα από τις μεταμοσχεύσεις καρδιάς, που δίνουν στους μεταμοσχευμένους ασθενείς ένα ποσοστό 90% δεκαετούς επιβίωσης. Έτσι σήμερα επιζούν χάρις σε μία ξένη καρδιά περί τα 3.000 άτομα σε όλο τον κόσμο.

Οι μεταμοσχεύσεις πνευμόνων ξεκίνησαν το 1981 και γίνονται μεμονωμένες ή σε συνδυασμό με μεταμόσχευση καρδιάς σε ασθενείς με βαριά αναπνευστική ή καρδιοαναπνευστική ανεπάρκεια. Τελευταίες στατιστικές δίνουν ένα ποσοστό 70% τριετούς επιβίωσης στους αρρώστους αυτούς, που πριν τη μεταμόσχευση είχαν ένα προσδόκιμο ζωής από λίγες ημέρες, μέχρι ελάχιστους μήνες.

[]

[j0115836.gif (173 bytes) ] Πρακτική διαδικασία

Για να επιτευχθεί μία μεταμόσχευση χρειάζεται ο δότης ή δωρητής του οργάνου και ο άρρωστος δέκτης.

Ο δότης μπορεί να είναι ζων προκειμένου για δωρεά νεφρού ή μυελού των οστών ή εγκεφαλικά νεκρός, προκειμένου για τη δωρεά όλων των οργάνων που μεταμοσχεύονται.

Οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζει ο ζωντανός δότης είναι οι περιεγχειρητικοί προκειμένου για τη δωρεά νεφρού και οι  μηδαμινοί της γενικής νάρκωσης προκειμένου για δωρεά μυελού των οστών.

Σήμερα η τάση είναι, όσον αφορά στις μεταμοσχεύσεις μυελού των οστών, να γίνονται κατάλογοι με εθελοντές υποψηφίους δότες στους οποίους έχουν ταυτοποιηθή τα αντιγόνα ιστοσυμβατότητας με μία εξέταση αίματος.

Στη συνέχεια όποτε απαιτηθεί για κάποιον άρρωστο η λήψη μυελού των οστών, βρίσκεται από τον κατάλογο ο κατάλληλος δότης και γίνεται η μεταμόσχευση. Κατάλογοι τέτοιοι δημιουργούνται στο εξωτερικό σε προηγμένες χώρες με την πρωτοβουλία ανθρωπιστικών οργανώσεων.

Αντίστροφα, κατάλογοι υποψηφίων ληπτών όλων των οργάνων, αντιγονικά ταυτοποιημένων, τηρούνται σε όλα τα συντονιστικά κέντρα μεταμοσχεύσεων και στη χώρα μας και διεθνώς.

Έτσι, σε περίπτωση που βρεθεί μόσχευμα από εγκεφαλικά νεκρό δότη, επιλέγεται από τον κατάλογο ο καταλληλότερος λήπτης και προχωρεί η μεταμόσχευση.

Η λήψη οργάνων από το νεκρό δότη γίνεται είτε με τη συγκατάθεση των οικείων του ή με τη συγκατάθεση που  μπορεί να είχε ο ίδιος εκφράσει εν ζωή δηλώνοντάς το στην Υπηρεσία Συντονισμού & Ελέγχου Μεταμοσχεύσεων και αποκτώντας την ειδική ταυτότητα «Δωρητού οργάνων».

Από ένα εγκεφαλικά νεκρό δότη μπορούν να επιζήσουν ή να επωφεληθούν μέχρι και δέκα άτομα, που θα δεχθούν κάποιο όργανο.

Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν 5.000 περίπου ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου κι από αυτούς οι 2.000 είναι σε θέση να υποβληθούν σε μεταμόσχευση νεφρού. Ο αριθμός των νεφροπαθών στη χώρα μας αυξάνεται κατά 400 περίπου ετησίως και οι μεταμοσχεύσεις νεφρού που γίνονται μέσα στον ίδιο χρόνο, δεν ξεπερνούν τις διακόσιες. Τώρα ζουν στην πατρίδα μας με μεταμοσχευμένο νεφρό περίπου 1.000 άτομα.

Και σε διεθνές, όμως, επίπεδο σε προηγμένες χώρες, η προσφορά οργάνων από όλες τις πηγές καλύπτει λιγότερο από το ένα τρίτο των αναγκών, με αποτέλεσμα οι λίστες αναμονής να γίνονται με την πάροδο του χρόνου μεγαλύτερες.

Οι ζώντες δότες ήταν η βασική πηγή οργάνων κατά την πρώτη φάση των μεταμοσχεύσεων στη χώρα μας και μία τρανή απόδειξη των ισχυρών οικογενειακών δεσμών στην κοινωνία μας. Όσο αυξάνονται και ίσως όσο οι οικογενειακοί θεσμοί εξασθενίσουν λόγω της εντεινόμενης αποξένωσης κι αστικοποίησης, γίνεται αντιληπτό ότι τα μοσχεύματα πρέπει να αναζητηθούν κυρίως από πτωματικούς δότες.

[]

[j0115836.gif (173 bytes) ] Νομικά και ηθικά προβλήματα

Πολλά είναι τα νομικά και ηθικά προβλήματα, που δημιουργήθηκαν με την πρόοδο και αύξηση του ρυθμού των μεταμοσχεύσεων. Προβλήματα λιγότερο ή περισσότερο πολύπλοκα, με όχι πάντα εύκολες λύσεις.

Έτσι για παράδειγμα στο Σικάγο το καλοκαίρι του 1990 ένα δεκάχρονο αγόρι που πέθαινε από λευχαιμία χρειαζόταν μεταμόσχευση μυελού των οστών. Κανείς κατάλληλος δότης δεν βρισκόταν μεταξύ των συγγενών του. Ο πατέρας του είχε από άλλο τα ου γάμο δύο τετράχρονα δίδυμα που θα μπορούσαν να είναι πιθανοί κατάλληλοι δότες.

Η μητέρα τους, όμως, δεν επέτρεψε τη διενέργεια των απαραίτητων εξετάσεων στα δίδυμα κι έτσι ο πατέρας τους απαίτησε από το δικαστήριο να γίνει αναγκαστικά ο προμεταμοσχευτικός έλεγχος στα μικρά για να σωθεί η ζωή του αδελφού τους. Εντούτοις το δικαστήριο αρνήθηκε τον έλεγχο δικαιώνοντας τη μητέρα.

Λίγο καιρό αργότερα, πάλι στις ΗΠΑ, οι γονείς ενός άλλου παιδιού με λευχαιμία, που δεν μπορούσε να βρει δότη μυελού των οστών, αποφάσισαν να κάνουν ένα άλλο παιδί με την προοπτική να το χρησιμοποιήσουν σαν μελλοντικό δότη για το άρρωστο.

Τα ηθικά διλήμματα και στα δύο περιστατικά είναι προφανή.

Στην πρώτη περίπτωση το δικαστήριο δικαίωσε τη μητέρα των διδύμων με το σκεπτικό ότι η απαίτηση για υποχρεωτικό προμεταμοσχευτικό έλεγχο είναι αντίθετη στο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα προστασίας της ατομικότητας, χαρακτηρίζοντας μάλιστα τα δίδυμα σαν «υποψήφια θύματα».

Από την άλλη πλευρά κανείς δεν γνωρίζει πως θα αισθανθούν τα δίδυμα αργότερα όταν μεγαλώνοντας μάθουν ότι κάποιο αδελφάκι τους θα μπορούσε να είχε σωθεί με μια ανώδυνη σχετικά προσφορά τους έστω κι αν δεν είχαν εκφράσει τη θέλησή τους γι’ αυτήν.

Στη δεύτερη περίπτωση έχουμε από τη μία πλευρά τη δικαιολογημένη αγωνία των γονιών για τη σωτηρία του παιδιού τους και από την άλλη τα πιθανά ερωτηματικά του παιδιού, που μεγαλώνοντας αργότερα ίσως μάθει ότι ήρθε στον κόσμο για να λύσει ένα οικογενειακό πρόβλημα.

Πολλές ιστορίες για εμπορία μοσχευμάτων έχουν κυκλοφορήσει τον τελευταίο καιρό, που δημιουργούν εύλογες αναστολές στην αποδοχή της πρακτικής των μεταμοσχεύσεων από ηθική σκοπιά.

Πέρα από το δημοσιογραφικό εντυπωσιασμό, που πολλές φορές επιδιώκεται, ο προβληματισμός για τα όσα γίνονται διεθνώς είναι υπαρκτός. Υπάρχουν χώρες (Ινδία, Πακιστάν), που θεσπίζουν οικονομικά κίνητρα στους πολίτες που θα κάνουν «δωρεά» νεφρών.

Η νομοθεσία της χώρας μας, όπως και των περισσοτέρων προηγμένων χωρών, πολύ σωστά επιτρέπει τη λήψη συμπαγών οργάνων από ζώντα δότη μόνο μεταξύ συγγενών πρώτου βαθμού (δηλαδή γονείς κι αδέλφια) και αυτό για να αποφευχθεί η πιθανότητα εμπορίας μοσχευμάτων.

Άλλο ηθικό ερωτηματικό, δεδομένης της μικρότερης προσφοράς έναντι της μεγαλύτερης ζήτησης, είναι το ποιος προηγείται στη λήψη μοσχεύματος από πτωματικό δότη. Ποια πρέπει να είναι τα κριτήρια επιλογής και σε τι βαθμό θα βαρύνει το καθένα. Η ηλικία; Η οικογενειακή κατάσταση; Το επάγγελμα; Το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο;

Ακόμη ποιος είναι ο καταλληλότερος να κάνει την επιλογή; Ερωτηματικά που δημιουργούν συχνές τριβές και προβληματίζουν έντονα.

[]

[j0115836.gif (173 bytes) ] Χριστιανική ηθική άποψη

Πέρα όμως, από την κοσμική ηθική, υπάρχει και η χριστιανική ηθική άποψη για τις μεταμοσχεύσεις καθώς επίσης κι ερωτηματικά, που μπορούν να γεννηθούν σε ένα πιστό χριστιανό.

Πρώτο ερωτηματικό:  Μπορούμε να παραβλέπουμε τη σωματική μας ακεραιότητα, που είναι ένα ανεπανάληπτο δώρο του Θεού στον καθένα μας, αφαιρώντας και δωρίζοντας όργανα του σώματός μας;

Η δωρεά οργάνων εν ζωή είναι μία ύψιστη πράξη αγάπης, αγάπης που «δεν ζητεί τα εαυτής» (Α΄ Κορινθίους 13:5). Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί αυτοακρωτηριασμός κι ασέβεια προς τη δημιουργία του Θεού. Αντίθετα είναι σεβασμός στη ζωή και προσπάθεια συνέχισής της. Ο απ. Παύλος αναφέρει, ότι όλοι «είμεθα εν Χριστώ μέλη αλλήλων» (Ρωμαίους 12:5) και μας προτρέπει... «διά της αγάπης δουλεύετε αλλήλους». Σε άλλο σημείο απευθυνόμενος στους Γαλάτες και θέλοντας να εκφράσει το μέγεθος της αγάπης τους προς το πρόσωπό του σαν αποσταλμένου του Θεού, τους γράφει: «Μαρτυρώ για σας ότι αν ήταν δυνατόν και τα μάτια σας θα βγάζατε και θα μου δίνατε» (Γαλάτας 4:15). Μεταφορικές διατυπώσεις σε μία εποχή πολύ πριν από τις μεταμοσχεύσεις, που δείχνουν όμως, ότι μέγεθος της αγάπης για τους αδελφούς μας περνάει μέσα από την προσφορά.

Δεύτερο ερωτηματικό:  Μπορούμε να παρεμβαίνουμε στα σχέδια του Θεού για τον ασθενή συνάνθρωπό μας, αλλάζοντας τα όργανά του όποτε κρίνουμε εμείς ότι πρέπει; Μήπως κι αυτό είναι ασέβεια στο θέλημα του Θεού;

Ασφαλώς όχι. Ο Θεός προίκισε τον άνθρωπο με τη νοημοσύνη και την ικανότητα να αντιμετωπίζει τα προβλήματά του. Του έδωσε τη δυνατότητα δια μέσου της επιστήμης να προασπίζει την υγεία του και τη ζωή του, που είναι δικά Του δώρα.

Τρίτο ερωτηματικό:  Μέχρι ποιο σημείο πρέπει να φθάνει η αγάπη μας για τον πλησίον μας; Είναι χρέος του κάθε χριστιανού να προσφέρει τα όργανά του εν ζωή ή μετά από πιθανό εγκεφαλικό θάνατο για να σώσει μία άλλη ζωή;

Εδώ βέβαια, δεν μπορούν να τεθούν γενικοί κανόνες προκειμένου για ζωντανούς δότες. Το να προσφέρει κάποιος το νεφρό του εν ζωή δεν είναι απλή υπόθεση. Το να προσφέρει όμως μυελό των οστών είναι σαφώς απλούστερο και πιο ακίνδυνο. Ίσως εδώ είναι και μία πρόκληση για τη χριστιανική κοινότητα να πρωτοστατήσει στη δημιουργία τράπεζας υποψηφίων δοτών μυελού των οστών, που θα αξιοποιηθούν όποτε χρειαστεί.

Τέταρτο ερωτηματικό:  Είναι ηθικά επιτρεπτό να αφαιρούμε όργανα από κάποιον εγκεφαλικό νεκρό ενόσω η καρδιά του ακόμη πάλλεται; Μήπως αυτό είναι βίαιη διακοπή της ζωής;

Εδώ πρέπει να διευκρινισθεί ότι εγκεφαλικά νεκρό, χαρακτηρίζουμε τον ασθενή που μετά από μία βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση ή εγκεφαλική αιμορραγία, έχει υποστεί μη αναστρέψιμη βλάβη του εγκεφάλου, βρίσκεται σε βαθύ κώμα και συντηρείται στη ζωή με μηχανική μέσα. Ο κυκλοφορικός θάνατος είναι η αναγκαστική συνέχεια του εγκεφαλικού, και ο χρόνος που μεσολαβεί είναι ο κατάλληλος για τη λήψη μοσχευμάτων. Ο θεωρητικός φόβος του να αφαιρεθεί η ζωή από μία, πιθανώς αναστρέψιμη περίπτωση, δε δικαιώνει την άρνηση της αποδοχής της πρακτικής της λήψης πτωματικών μοσχευμάτων. Η προσφορά της ζωής για τον Χριστό ή ακόμη και για άλλα ιδανικά όπως η πατρίδα, η ελευθερία κ.ο.κ. είναι πράξεις ιστορικά και ηθικά καταξιωμένες. Όταν ο ίδιος ο Χριστός έδωσε τη ζωή Του για μας και χρέος του κάθε χριστιανού είναι η μίμηση του Κυρίου, θεωρητικά ερωτηματικά τέτοιου τύπου δεν έχουν θέση για τον πιστό.

[]

[j0115836.gif (173 bytes) ] Συμπεράσματα

Πέρα από τους όποιους ηθικούς προβληματισμούς, τους οποίους ενδοιασμούς και την όποια καχυποψία, οι μεταμοσχεύσεις ιστών και οργάνων έχουν μπει στη θεραπευτική πρακτική χαρίζοντας υγεία και ζωή.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην καθημερινή πράξη είναι η έλλειψη μοσχευμάτων, πρόβλημα που θα λυθεί σε μεγάλο βαθμό αν αυξηθούν οι δωρητές.

Η δωρεά ιστών και οργάνων, είτε αν ζωή, είτε μετά θάνατο είναι μία πράξη αγάπης, που για τον αναγεννημένο χριστιανό αποκτά ιδιαίτερο ειδικό βάρος ξεφεύγοντας από τα πλαίσια του απλού κοινωνικού αλτρουισμού.

Κάθε πιστός χριστιανός θα πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του υποψήφιο δωρητή οργάνων.

Και τέλος, η κοινότητα των αναγεννημένων χριστιανών θα πρέπει να πρωτοστατεί στη διάδοση της ιδέας της δωρεάς ιστών και οργάνων με πρωτοβουλίες που θα δίνουν παράλληλα με το ουσιαστικό τους αποτέλεσμα και την ευκαιρία μιας οργανωμένης χριστιανικής μαρτυρίας.

Β. Τ.

 

j0115836.gif (173 bytes) επιστροφή στην απολογητική

[]

 

 

 

Βάλτε στα αγαπημένα σας:

[ GodLovesYou.gr ]

[ Βιβλική Εγκυκλοπαίδεια ]

[ Βιβλική Ελλάδα ]

 

GodLovesYou.gr αρχική σελίδα

Link στο GodLovesYou.gr

 

 

 

 

© GodLovesYou.gr

Home | Site Map | Επικοινωνία