Απάντηση

Αξιότιμε κύριε,

Λυπούμαι πολύ για την άσχημη κατάσταση που επικρατεί στο σπίτι σας. Ζείτε κάτω από την ίδια στέγη αλλά συμπεριφέρεστε ο ένας απέναντι στον άλλο σαν δύο εχθρικά μεταξύ τους στρατόπεδα. Τυπικά είστε σύζυγοι, στην πραγματικότητα όμως είστε δύο αντίπαλοι, σε σημείο, όπως γράφετε, η γυναίκα σας να σας απειλεί με το μαχαίρι της κουζίνας.

Ζητάτε τη γνώμη μου για τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε με τη σύζυγό σας τα τελευταία χρόνια, αλλά δυστυχώς δεν αναφέρετε ποια ακριβώς είναι αυτά. Ίσως, ο περιορισμένος χώρος μιας ερώτησης δεν σας έδωσε τη δυνατότητα για να αναφερθείτε στα προβλήματά σας πιο συγκεκριμένα και τεκμηριωμένα.  Όμως δυστυχώς, χωρίς να ξέρω τι ακριβώς και γιατί συμβαίνουν αυτά που συμβαίνουν ανάμεσά σας, δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη.

Γράφετε ότι τα προβλήματα που έχετε με τη σύζυγό σας ξεκίνησαν από πολύ νωρίς. Δεν αναφέρετε όμως αν έχετε κάνει προσπάθειες, εν ανάγκη και με τη συμβουλή κάποιου ειδικού για να λύσετε.

Αυτό το λέω, επειδή όσο ένα πρόβλημα παραμένει άλυτο και χρονίζει, τόσο η λύση για το επόμενο ή το μεθεπόμενο πρόβλημα γίνεται πιο δύσκολη. Όσο μάλιστα τα πρώτα προβλήματα που στις περισσότερες περιστάσεις είναι μικροπροβλήματα, χρονίζουν, τόσο τα επόμενα προβλήματα παρουσιάζονται μπροστά σας διογκωμένα.

Ως προς τη δική σας στάση απέναντι στα παιδιά σας αξίζει κάθε έπαινο. Λίγοι άντρες σήμερα θυσιάζουν τη δική τους ζωή και ευτυχία για χάρη των παιδιών τους. Είστε λοιπόν αξιέπαινος επειδή ακόμη και σήμερα δεν σας ενδιαφέρει, όπως γράφετε, τόσο η δική σας ευτυχία, όσο το να απαλλαγούν τα παιδιά σας από αυτές τις συνθήκες. Η στάση σας αυτή θα έχει οπωσδήποτε πολύ θετική επίδραση στα παιδιά σας. Σαν άτομο αποτελείται ένα θετικό πρότυπο γονιού για τα παιδιά σας.

Σε σχέση με την ερώτησή σας, αν είναι καλό να εξακολουθείτε να βρίσκεστε «στην ίδια στέγη με έναν τέτοιο άνθρωπο που βρίζει με πολύ χυδαίο τρόπο (επίπεδο λιμανιού) παρόλο που θεωρείται σαν απόφοιτος πανεπιστημίου μορφωμένος», που εξαιτίας της συμπεριφοράς του δημιουργούνται, όπως γράφετε, «αρνητικές εικόνες για το μέλλον των παιδιών σας ή είναι προτιμότερο να διακοπεί αυτός ο γάμος με διαζύγιο», έχω να σας πω μερικά πράγματα.

α) Ένα διαζύγιο είναι πάντοτε μια πολύ σοβαρή υπόθεση και είναι συνήθως πιο οδυνηρό για τα παιδιά, ιδιαίτερα τα κάπως μικρά, από τις αρνητικές εικόνες που δημιουργούνται σε αυτά από τους καυγάδες ανάμεσα στους γονείς τους.

Το διαζύγιο δημιουργεί στα παιδιά αβεβαιότητα για το μέλλον τους, ανασφάλεια και αίσθημα απόρριψης, συναισθήματα που χρωματίζουν σε αρκετό βαθμό τη μελλοντική τους ζωή. Γι αυτό ένας κακός γονιός θεωρείται προτιμότερος για τα παιδιά από την απουσία του ενός γονιού. Αυτό εξηγεί και το γεγονός ότι τα παιδιά δεν ζητούν συνήθως από τους γονείς τους να χωρίσουν οριστικά, προχωρώντας σε διαζύγιο για να ζήσουν μακριά ο ένας από τον άλλο, παρ όλους τους καυγάδες ανάμεσά τους. Συνεχίζουν να έχουν μια κάποια ελπίδα ότι μπορεί να βελτιωθεί κάπως η κατάσταση στο σπίτι, να τα βρουν κατά κάποιο τρόπο οι γονείς τους μεταξύ τους ή να κοπάσει κάπως η αντίθεση ανάμεσά τους.

β) Στη δική σας ιδιαίτερα την περίπτωση υπάρχει και ο πολύ σοβαρός κίνδυνος, που μάλλον πρέπει να ληφθεί ως δεδομένο, ότι το δικαστήριο θα αναθέσει στη γυναίκα σας τη φροντίδα των παιδιών σας, επειδή η γενική τάση σε δικαστικές αποφάσεις σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να ανατίθεται η ανατροφή των παιδιών στη μητέρα και όχι στον πατέρα, εκτός από σπάνιες περιπτώσεις, όπως π.χ. όταν διαπιστώνεται ότι η μητέρα κακοποιεί τα ίδια τα παιδιά της, κάτι που δεν αναφέρετε ότι γίνεται, στην ερώτηση που στείλατε.

γ) Σε σχέση με αυτό που γράφετε ότι η υπερβολική αδυναμία που δείχνεται στα παιδιά σας γινόταν η αιτία να σας μειώνει μπροστά τους, αυτό δεν πρέπει να σας στενοχωρεί. Η ίδια αντιλαμβανόταν ότι η καλή στάση σας απέναντι στα παιδιά τα έκανε να σας αγαπούν πιο πολύ, να σας προτιμούν και να σας εκτιμούν και αυτό ακριβώς την ενοχλούσε και προσπαθούσε και ίσως συνεχίσει να προσπαθεί να καταστρέψει την καλή σας αυτή εικόνα, ώστε τα παιδιά να πάψουν να σας αγαπούν και να σας εκτιμούν περισσότερο από αυτήν.

δ) Ως προς την παρατήρησή σας, ότι συχνά μιλούμε για κακοποίηση γυναικών από τους άντρες τους και αποσιωπούμε το γεγονός ότι πολλές φορές φταίει το επίπεδο ορισμένων γυναικών και η έλλειψη σκέψης και κρίσης που οδηγούν, όπως γράφετε, με τη συμπεριφορά τους (αν ερμηνεύω σωστά αυτά που γράφετε), σε αγανάκτηση των αντρών τους και σε εκρήξεις οργής εναντίον τους, έχετε δίκαιο. Το κακό πρέπει να καυτηριάζεται και αν καταδικάζεται, άσχετα αν διαπράττεται από άντρες ή γυναίκες, επειδή ευθύνη έχει όχι μόνο ο δράστης, αλλά και ο υποκινητής του ή ο ηθικός αυτουργός της παράνομης πράξης.